Vaagheid in geschrifte: Het Phoenixmeisje.

Zo onvoorspelbaar als ze terugkeerde verdween ze ook elke keer weer, maar dat ze net zo onverwachts weer zou opduiken leek haast wel een gewoonte te worden.
Hoe brutaal en grof ik ook werd. Ze keek me aan, met haar typische nietszeggende doffe glazige blik, het meisje wat haar naam gemeen had met een bekende Franse actrice uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw.
Het was alsof er zich een vacuüm in haar hoofd bevond, een eeuwig testbeeld achter haar ogen.

Net zo goed had ik in een obscuur Slavisch dialect met zwaar Chinees accent tegen haar kunnen praten, aangezien haar antwoord altijd hetzelfde was.
Een oorverdovend zwijgen in alle talen, afgemaakt met de kenmerkende lege blik in haar ogen en het compleet emotieloze gezicht waar deze zich in bevonden.
Als een soort doofstomme afgestudeerde autist, het perfecte reclamemodel voor contactstoornissen.

Af en toe stak ze een arm uit om mij aan te raken met een slappe koude klamme hand, als een verzwakt seniel oud vrouwtje wat te lang in bad had gezeten.

Soms trok ze haar kleding uit en betastte zichzelf, willekeurige lichaamsdelen werden bevingerd, terwijl ze mij ondertussen aankeek of ik wel oplette.
Misschien wel in de hoop dat het mij zou opwinden, als ze over haar borsten aaide, met haar hand tussen haar benen voor me kwam staan en zich voorover boog, haar kont in mijn richting duwend.
Echter, het deed mij niks, het feit dat er verder geen teken van leven van dit lichaam af leek te komen was een ware anticlimax.

Een aantal keren was ze naakt zwijgend op mijn schoot gekropen, haar bekken mechanisch tegen mijn kruis duwend, met haar mond tegen de mijne aan, als een kwijlende Sint-bernardshond uit alle macht proberend om haar tong bij mij naar binnen te forceren.

Het wond mij verder niet op, integendeel, maar toch, om onbegrijpelijke redenen was het een aantal keer wel op seks uitgelopen, maar niet het soort waar een mens naar verlangt.
Mechanisch, kil, gevoelloos, en van alle erotiek gestript.

Ze had zich op bepaalde momenten ook zo goed als dood gehouden, wat het er niet aangenamer op maakte, als een etalagepop, totaal roerloos, waarbij zelfs haar ademhaling leek te zijn opgehouden.
Elke aanraking of poging tot opwinding werd ontvangen met totale apathie en afwezigheid.
Het was alsof haar geest zich niet meer in haar lichaam bevond, maar in een andere dimensie verkeerde.

Allerlei pogingen om een reactie te ontlokken waren op niks uitgelopen.
Of ik nou met een gigantische dildo haar lichaamsopeningen bruut penetreerde, of met een stuk madame Jeanette langs haar geslachtsdelen wreef terwijl ze op haar eigen non-verbale verzoek lag vastgebonden, het leek geen enkel verschil te maken.

Ook op een voorafgaande directe vraag kreeg ik nooit een antwoord, net alsof de voorgaande keren nooit waren voorgevallen, ik moest het doen met intimiderende stilte en een haast zwakzinnige blik van onbegrip.

Elke keer verdween ze ook op mysterieuze wijze, om later weer op te duiken, zoals ik al eerder zei.
Telkens weer werd ik in een leeg bed wakker, maar ik kon er op rekenen dat op elk gewenst moment ze weer voor de deur kon staan, hoe ver ik ook met haar gegaan was.

Aangezien ze toch iedere keer spoorloos was, maar weer terugkeerde besloot ik een paar experimenten uit te voeren, deels ook uit frustratie omdat er nooit een reactie van haar kant kwam, deels uit nieuwsgierigheid.
Omdat ze tijdens de seksuele escapades toch niet aanwezig leek te zijn, was ik in het begin per ongeluk, maar later doelbewust, erg ver gegaan.
Zo had ik haar al eens verstikt met een kussen, gewurgd, verdronken, en in bad geëlektrocuteerd door er een föhn in te gooien, maar elke keer was ze de volgende morgen spoorloos verdwenen, terwijl de föhn toch echt compleet vernield was door die actie, en in een met inmiddels koud geworden water gevuld bad lag

Toch, telkens weer, enkele dagen of weken later was ze er weer, alsof er niks gebeurd was.

Opeens kwam het besef bij me naar boven dat dit precies was wat ze wilde.
Ik was een speeltje, een pion, een vrijwilliger in haar spelletje, ze deed precies waar ze zelf zin in had, en ook het pijnigen, en haar telkens weer om zeep helpen, uit pure frustratie van mijn kant af, leek allemaal onderdeel van haar plan te zijn.
Hoezeer het seksueel gezien allemaal een totale afknapper en aanfluiting was, dit was precies wat ze wou. Seks zonder gevoel en enige emotie, zonder hoogtepunten, zonder orgasmes, maar met de bedoeling iemand tot wanhoop en waanzin te drijven, zodat ze een excuus had om maar terug te blijven komen…
Ze genoot ervan om mishandeld, vernederd en vermoord te worden, wetende dat ze elke keer toch weer tot leven gewekt zou worden door haar slachtoffer.