Vaderliefde

Een oude man zit op de bank. Om hem heen is de verjaardag van zijn kleindochter gaande, maar niemand let echt op hem. Eigenlijk is hij niet gewenst, maar alleen voor de vorm uitgenodigd. Nu en dan probeert hij een grapje te maken, maar niemand lacht. Ooit leek hij een modelman-en vader, maar dat is allang verleden tijd. Hij trouwde toen hij 24 was, een “moetje”, met een vrouw die hij nog geen jaar kende. De hele familie was blij, eindelijk zou hij zijn wilde haren verliezen. Niets was minder waar! Zonder de sociale controle van zijn moeder en 16 broers en zussen kon hij nog vaker naar de kroeg. Vrouwlief zat enorm onder de plak, en als ze klaagde dat hij zo weinig thuis was sloeg hij haar, dan was ze weer een tijdje stil.

Hij hoopte op zonen, veel zonen, maar de eerste was een meisje, de tweede ook, waarna hij al zijn hoop op de derde zette. Helaas, weer een meisje! Hij zat ongewild in een huis vol vrouwen, die hij allemaal onder de duim moest zien te houden. Hij was tenslotte de man in huis. Gelukkig ging hem dat goed af met slaan, kleineren en onderdrukken. De alcohol hielp ook een handje. De buitenwereld zag een ideaal gezinnetje.

Naarmate de dochters ouder werden, werd het moeilijker ze in de hand te houden, dus het geweld en alcoholmisbruik nam toe, tot hij uiteindelijk opgescheept zat met een vrouw die afwisselend met moord- en zelfmoordneigingen rondliep, en een dochter die aan zelfmutilatie deed. Toen hij haar daarbij een keer betrapte, zei zij bijna euforisch:”Als ik de druppels bloed warm over mijn huid voel lopen, lijkt het alsof mijn hoofd ook een beetje leger wordt. Het voelt zo fijn!” “Als je je rotzooi zelf maar opruimt”, was zijn reactie, wat dacht dat domme kind wel?
Een model-gezin, dat leek het.

Zijn twee oudste dochters vluchtten beiden het huis uit toen ze veertien waren, recht in de armen van foute vriendjes, met alle gevolgen vandien. De buitenwereld begon te twijfelen. Hij had nog maar twee vrouwen thuis, verloor steeds meer controle. Hij wilde ze vasthouden, want op zijn eigen bizarre manier hield hij van ze. De jongste dochter vond het de normaalste zaak van de wereld om haar ouders uit elkaar te halen wanneer er weer geslagen werd, en om elke week in alle kasten te zoeken naar verborgen medicijnen om weer een zelfmoordpoging van de moeder te voorkomen. Zij nam het gezin over, regelde de financiën, de boodschappen en de huishouding.

Moeder besloot ook haar vlucht in de drank te zoeken, en wisselde haar medicijnverslaving in voor een alcoholverslaving. Nu waren beiden niet meer aanspreekbaar. Tot, ze waren inmiddels bijna 25 jaar getrouwd, hij een fout maakte. Hij besloot met zijn dronken hoofd een deken op de gaskachel te warmen. Binnen de kortste keren stond het huis in lichterlaaie! In eerste instantie was de dochter woest op hem, al haar zorgvuldig bewaarde, tastbare jeugdherinneringen waren verwoest. Jaren later was ze blij dat er niets tastbaars meer over was, wat haar aan deze tijd herinnerde.

Moeder en dochter doken na de brand anderhalf jaar onder, waren onvindbaar voor hem. Het verteerde hem, hij was nóg ongelukkiger dan toen ze nog bij hem waren. Hij probeerde, op de hem enige bekende manier, ze te achterhalen: “Ze waren van hem!” Alle gruwelijke en bizarre details kwamen naar buiten druppelen. Zijn zon ging langzaam onder…

En dan zit je daar. Uitgekotst door de gemeenschap die jou ooit zo lief had. Trauma’s uit de oorlog hebben je gemaakt tot wie je bent, maar je bent vergeven. Drie vrouwen hebben de cirkel doorbroken. Ondanks jouw opvoeding zijn het sterke, onafhankelijke vrouwen, die weten wat ze willen. Als je het in je had, zou je trots op hen zijn!