Vakkenvuller schijnt het populairste bijbaantje onder jongeren te zijn. Ik heb dat nooit begrepen. Met je blote handen in een plas appelcompote graaien terwijl een stokoude vrouw je omver rijdt met een winkelkarretje. Mij niet gezien. Er waren tijden dat ik het heb overwogen. Met een groepje vrienden bij een supermarkt werken en dan ’afgekeurd’ bier drinken. Sixpacks met een deukje er in, dat soort werk. Een slagroomtaart onder je Albert Heijn jas schuiven en hem dan buiten opeten. Zo slecht klinkt dat niet.
Helaas is dat ook het enige. Ten eerste heb je de vervelende klanten en het armetierige bedrag dat je op je rekening gestort krijgt. Ten tweede heb je meestal een zak als bedrijfsleider. Als een echte Eichmann hijgt hij keihard in je nek als je iets anders uit durft te brengen dan ’ja meneer’ of ’die pruimensalade verkopen wij niet meer, mevrouw’.
De kans is groot dat een bedrijfsleider nooit verder komt. Meestal woont hij nog bij zijn moeder. Op zijn tenen komt hij thuis. Hij probeert geen geluid te maken. Meestal hoort zijn moeder het toch. Zij hoort alles. ’’Waar is mijn slof sigaretten? Je kan ook niets goed doen hè’’? Het is duidelijk waar de frustratie vandaan komt.
Nee, ik bezorgde liever een krantje. Heerlijk op een overbeladen fiets je banden kapotremmen terwijl je de helft van de kranten in het dichtstbijzijnde bos dumpt. Geen gezeik aan je hoofd en je eigen baas spelen.
Categorieën: Maatschappij
3 reacties
Meralixe · 22 februari 2013 op 10:32
Eigenaardig dat je het tot nu toe zonder reacties moet stellen. Een opbouwende kritiek waarom dit nog niet gebeurd is kan misschien leerzaam zijn.
Te korte column? Zou kunnen.
Te flitsende gedachtegang van een rebellerende jongeling? Dat vind ik persoonlijk dan zeer goed geschreven. Vooral het contrast werkende jongere – baas is zonder meer perfect.
Goed, hier en daar staat er een zin waarbij je de lezer toch even verplicht om op het hoofd te kloppen in de zin van ‘wat bedoelt hij hier nu mee.’ Voorbeeld, ‘Met je blote handen in een plas appelcompote graaien terwijl een stokoude vrouw je omver rijdt met een winkelkarretje.’ Daar zal het wel de bedoeling geweest zijn dat er één of andere onhandige klant een pot appelmoes heeft laten vallen en dat de werknemer dan de boel maar moet opkuisen. Het is dus zeer belangrijk te weten hoe ver men kan gaan in de eigen fantasie zonder de lezer te verliezen. :pint:
Mien · 28 februari 2013 op 10:18
🙂 :-)) 😀 :laugh: 🙁 :-(( 😥 😐
Mien · 28 februari 2013 op 10:19
Test 1,2,3. Reactie zonder plaatjes