Van die avonden

Donderdagavond, ik kijk televisie. Helaas is er vanavond geen voetballen op de buis. Een sportprogramma is het enige dat mij interesseert, alle series op dit moment ontbreekt het van creativiteit, ze borduren steeds maar door op vroegere successen en melken dit succesje uit totdat zelfs de publiciteitsgeile bekende Nederlanders weigeren mee te doen. En in een film over datum heb ik ook al geen trek. De verveling drijft me het huis uit de straat op. Het is al donker en ik besluit naar het dorpscafé te gaan.
Dikke Piet zit zoals gewoonlijk alleen. Ik kan me het café niet voorstellen zonder Piet op zijn kruk, hij behoort al sinds jaar en dag tot het meubilair van de kroeg en zit altijd op diezelfde kruk. Piet is een beroepsvrijgezel en ouwehoer vanaf zijn geboorte, maar ik heb geen behoefte aan een gesprek met hem, als Piet begint te praten houd hij niet meer op met zijn verhalen over vroeger. Ik ken ondertussen zijn hele levensgeschiedenis en hoef die niet nog eens te horen.
De andere stamgasten hebben het over de massaontslagen bij de autofabriek, duizend werknemers worden waarschijnlijk ontslagen. Als dat doorgaat is het halve dorp werkeloos, alles en iedereen werkt hier bij de fabriek. Onder het genot van een pilsje foeter ik even mee op de regering in Den Haag, die niks voor ons doet. Eerst sluiten ze de mijnen, en nu de regio weer een beetje is opgekrabbeld weigeren ze de auto industrie te redden van de ondergang waardoor duizenden gezinnen financieel zware jaren tegemoet gaan.
Als je niet uitkijkt ben je zo stamgast in onze dorpskroeg en vrijgezel voor het leven. Daarom besluit ik naar een studentencafe in de stad te fietsen. Bij binnenkomst zie ik geen bekenden en daarom ga ik mijn geluk maar eens beproeven op de gokautomaat. Deze automaat is legendarisch. Ooit heeft Mark hier de jackpot gewonnen en naar eigen zeggen 180 euro uit de kast gerammeld. Ik werp een muntje van 1 euro in, en meteen de eerste ronde win ik 3,50. Misschien is dit dan toch mijn geluksdag. De volgende ronde verdampt mijn winst als sneeuw voor de zon, en mijn pogingen om het geld weer terug te winnen falen jammerlijk. Nadat ik 10 euro heb verloren wil ik teleurgesteld terug naar huis gaan als op dat moment Jeroen binnenkomt.
Met z’n tweeën gaan we aan de bar zitten, naast ons zitten twee meisjes van een jaar of 16. Als wij vol goede moed aan een halve liter bier beginnen spreekt het blonde meisje mij aan. Ze vraagt of ik net gewonnen had bij de automaat. Mijn ogen onderzoeken haar lichaam. Haar borsten, tot ongekende hoogte opgeduwd door een veel te nauwe BH bevallen mij wel. Helaas is Jeroen mij voor met antwoorden en begint hij een gesprek met haar. Dan komt haar jaloerse vriendje en die begint meteen ruzie te zoeken met Jeroen. Op het moment dat hij Jeroen begint te duwen sla ik dat arrogante ventje vol op zijn gezicht. Hij wankelt en gaat naar de grond. Ik weet niet wat mij bezielde om te gaan slaan, ik vecht namelijk nooit. En nu sla ik in een klap iemand neer. Meteen komt een brede vent van de beveiliging en die werkt mij en jeroen tegen de grond. Nog geen minuut later staan we buiten. Met een dikke wang en flink wat alcohol door mijn aderen stromen fiets ik door de koude nacht naar huis.