Haar ogen stralen. De zijne glanzen met een zekere droefheid. Haar mond lacht haar mooie tanden bloot. Zijn mondhoeken krullen maar de schaduwen rondom zijn ogen geven zijn zwaarte weer. Zijn vader ziet het gevaar naderen en stuurt hem naar een welgesteld bevriend echtpaar in Nederland. Hij wordt daar met open armen ontvangen want hij komt van goede huize en kan prachtig piano spelen.
Sinds haar elfde werkt zij als dienstmeisje. Met veertien kinderen is er voor school geen tijd want iedereen in het gezin moet zijn steentje bijdragen. Menig rijk huishouden wordt bediend en met haar tengere figuurtje en fijne gelaatstrekken is het afwimpelen van de vurige ‘heren des huizes’ noodzaak. Zo leren ze elkaar kennen, het dienstmeisje en de buitenlandse gast. Hij is anders dan de andere heren van stand en zijn melancholie raakt haar. Op een nacht pakt zij haar koffertje met bezittingen en zet hij een ladder onder haar raam want toestemming van het echtpaar krijgen ze niet en haar ouders rekenen op haar financiële bijdrage. Samen ontsnappen ze.
Het huwelijk wordt versneld bezegeld, net op tijd vóór het verdrag van Neurenberg zodat hij als echtgenoot van een Nederlandse veilig is en door de liefde behoed wordt voor het vernietigingskamp. Voor zijn moeder is het te laat en ze wordt afgevoerd. Zijn vader beneemt zich het leven.
Zij runt haar eigen huishouden. Ze hoeft nooit meer te werken voor families die niet de hare zijn en de heren van stand kunnen haar niets meer maken. Ze is veilig. Hij is veilig maar hij denkt aan de dodendans die hij ontsprongen is en aan zijn vader, moeder en zijn familie die het niet overleefd hebben.
Een foto uit het jaar 1941. Haar ogen stralen en de zijne glanzen uit liefde voor mijn oma maar zijn doordrenkt van levenspijn.
9 reacties
Yfs · 7 april 2015 op 17:42
Er staan pareltjes van zinnen in. Maar hoewel het maar een klein stukje tekst is ben ik er toch in verdwaald. Ik raakte de draad kwijt. Had even geen idee meer wie wie was en vond dat je van de hak op de tak sprong. Na een tweede keer lezen kwam ik er ook niet uit.
Toch ben ik er van overtuigd dat het een heel mooi romantisch verhaal is, een verhaal waarvan het echter onmogelijk is om het zo beknopt te vertellen. 😉
Mien · 8 april 2015 op 07:24
Mooi, wanhoop geblust met liefde, houden van, en toch …
Frans · 8 april 2015 op 10:39
Verrassende wending. Al kan ik het verdrag van Neurenberg niet plaatsen, dat maakte volgens mij de vervolging van Duitsers vanwege de aanvalsoorlog mogelijk. Terwijl ik sterk het idee heb dat de opa in het verhaal aan de vervolging door de Duitsers is ontsnapt.
Suzanna · 8 april 2015 op 12:17
Frans, mijn opa was Pools-Joods-Duits.
Duitse Joden, Polen, homoseksuelen etc… werden ook vervolgd.
Door met mijn oma te trouwen, een Nederlandse, ‘mocht’ hij naar een werkkamp. Eens in het half jaar kon hij dan naar huis, als hij zwaar ondervoed en onder de luizen zat. Dan knapte mijn oma hem weer op. En dan moest hij weer terug. Maar hij bleef daar wel in leven…
Frans · 8 april 2015 op 13:46
Suzanna, dat maakte ik ook uit het verhaal op, maar ik snap de link met het verdrag van Neurenberg niet. Verder een mooie column die alles heel fraai tussen de regels door zegt, zowel het potentiële misbruik als de dreigende Endlösung en de in dit geval toch weer alles overwinnende liefde. Niet alleen hoop doet leven.
arta · 8 april 2015 op 14:18
Mooi verhaal.
Wat een blik op een foto toch los kan maken…
Suzanna · 8 april 2015 op 15:54
1935
15 september
‘Hitler kondigt de Neurenberger rassenwetten af: Joden mogen in Duitsland niet meer met niet-Joden trouwen’
Niet lang daarna in Nederland ook niet..
ff opgezocht. Ik ging ook twijfelen.. 😉
D's · 9 april 2015 op 13:21
Neurenberger rassenwetten zijn iets anders dan het Neurenberger verdrag (dat niet bestaat, alleen het handvest van Neurenberg van na de oorlog). Vandaar de verwarring. Dat terzijde, mooie column. Ik wist niet dat die variant ook bestond, af en toe naar huis door een huwelijk met een Hollandse. Ze moet een stevige, moedige vrouw zijn geweest.
Ferrara · 11 april 2015 op 15:45
Ontroerend verhaal en passend bij deze tijd van het jaar.