Verdacht

Voorzichtig neem ik een slokje van iets dat kroegbaas koffie noemt. Ondanks het tijdstip, kwart voor twaalf, halverwege de nacht dus, zie ik mensen richting strand afreizen.
Mijn bonkend hoofd heeft moeite om daar een logische verklaring voor te vinden dus neem ik maar niet eens de moeite om die te zoeken.
In plaats daarvan blader ik afwezig in de krant .
“Je hebt de krant gehaald hè?”, vraagt kroegbaas plotseling terwijl hij een verse bak ranzigheid voor mijn neus kwakt. Voorzichtig draai ik mijn hoofd in zijn richting:
“O ja? Dat is geestig, waarmee dan?”
‘Waarmee dan??”
“Ja, waarmee dan. Waarmee heb ik volgens jou de krant dan gehaald?”
Hij krabt zich verwoed ergens onder de gordel en ik zie iets bij hem opvliegen. Kan me natuurlijk vergissen omdat ik al overal sterretjes zie maar mijn maag heeft geen boodschap aan vergissingen en draait zich spontaan om.
“Weet ik veel waar jij de krant mee haalt? ”, roept hij geïrriteerd. “Misschien met je auto of zo.Of misschien haalde je hem met de fiets. Wordt effe wakker, klootviool. Wat heb je in Jezusnaam gedaan vannacht? Je was niet hier, dus mij kun je de schuld niet geven.
En waarom heb je trouwens maar één schoen aan ?”
Ik kijk hem bezorgd aan. Kroegbaas is als de dood dat ik naar een andere kroeg ga, hij heeft net verbouwd en zonder “mijn omzet”, breekt er binnen de kortste keren een deurwaardersvirus bij hem uit
“Dat zijn erg veel vragen, Kroegbaas. Ik loop op één schoen omdat ik de andere kwijt ben. Ik was bij mijn dochter op bezoek en had mijn schoenen buiten laten staan omdat ik door een hoop hondeschijt had gebaggerd. Een grapjas heeft een schoen weggehaald.
En wat je eerste vraag betreft: Ik zat op het bureau.”
“Het bureau?? Jouw bureau is het tafeltje waar je nu aanzit. En daar zat je gisteren niet”
“Niet mijn bureau, van Lulhoven. Politiebureau!”.
Daar is hij even stil van .”Moest je daar dan?”, vraagt hij tenslotte
“Zoals ik al zei, ik was bij mijn dochter. Helaas werd haar bovenbuurman vermoord in die tijd”
“O, ja, ik heb er van gehoord, woonde jouw dochter daar?”
“Jezus man, moet ik alles 2 keer herhalen?? Ja, zij woont in die no-go-area. Plotseling stonden er twee smerissen voor haar deur. Of wij iets gezien of gehoord hadden”
“En???, hadden jullie dat??”
“Nee, natuurlijk niet. Er wonen daar 500 mensen in die flats. En die hadden allemaal hun stereo aanstaan op stadionsterkte. Ik bedoel maar, ik kon niet eens horen hoe mijn biertje smaakte. Aangezien ik er al een paar op had was ik in een melige bui en vertelde aan die smerissen dat de vermoorde man aan het eind van de middag aan de deur was geweest om te waarschuwen dat het onrustig zou worden vannacht vanwege een moordpartijtje. En om te vieren dat de politie succesvol was omgekocht bij een mega drugsdeal”.
Kroegbaas kijkt mij meewarig aan. “Konden ze de humor zeker wel van inzien?”
“Niet echt, nee. Ik mocht op het bureau verder komen uitleggen wat ik precies bedoelde. Ik werd pas een uur geleden, samen met mijn kater, vrijgelaten”.
Dan komt mijn vriend en vrije radicaal Ab binnen en slaat de krant uit mijn handen. “Hee, van Ballenstein, ik zag net de politie voor je deur staan”.
“Wat moesten ze?”
“Weetikveel? Ik ben hem maar gesmeerd voordat ze het konden vragen. Ik reed, by the way, vannacht langs je dochter en zag jouw schoenen buiten staan. Ik kon het niet laten om een schoen voor de deur van dat agressieve bovenbuurmannetje van haar neer te zetten haha. Heb je hem nog gevonden?”
Ik kijk hem heel lang aan en slik een paar keer. Kroegbaas zet bijna stikkend van het lachen een wodka voor mij neer. De auto die voor de kroeg stopt zet zijn zwaailicht uit. Ik schop mijn ene schoen uit en een wesp op mijn glas zoekt een veilig heenkomen.