Verhalenwegpakker

Afgelopen zaterdag zag ik een hele leuke voorstelling in het Polanentheater, het ging over…… ‘Ja, nou zeg, ik was er een paar jaar geleden ook. We gingen toen met de hele groep naar een musical, leuk man! En echt, we hebben zo gelachen! Het ging over een bordeel. Je kon me wegdragen’. Goh Leuk, maar het ging dus over een moeder en een dochter en die hadden een onverwerkt verleden sa….’O die heb ik ook gezien, was dat niet met ehh, kom hoe heet ze ook alweer, met die Heddy Lester?

Ja, met Heddy Lester en die docht…’Ja, o dat was zo’n mooie voorstelling en weet je ik schoot in tranen toen ze elkaar……..

Tegenwoordig heb ik een scheidsrechtersfluitje in mijn zak. Zo’n hele felle. Het geluid gaat je door merg en been. Ik gebruik het sinds een week. Noodgedwongen. Het is bedoeld voor mensen die mijn verhaal wegpakken en dus gelijk afgestraft moeten worden. Het soort, die een ruimte binnen dendert waar jij met een ander staat te praten en die geen fatsoen hebben om eerst anticiperend aan te voelen of ze wel in kunnen breken met hun mededelingen.

Wat is dat toch met sommigen? Of velen moet ik helaas constateren. Waar haal je toch het lef vandaan om zomaar een eigen verhaal op te dringen als een ander al was begonnen met het zijne of het hare? Welk een lompheid moet je wel niet bezitten om zo over iemand heen te walsen. Is het een gebrek aan empathie, een teveel aan geldingsdrang of vind je die ander een slechte, dus niet boeiende, verteller? Ik ben er nog niet uit.

Er was een tijd dat ik zeer nadrukkelijk aanwezig was in gezelschappen. Het hoogste woord was mij toebedeeld. Met mijn voorkomen, mijn brutaliteit en mijn charme pakte ik menigeen in. Hoewel, ondanks mijn sterke aanwezigheid kon ik toch ook luisteren. Althans zo staat dat gegrift in mijn herinnering. Of niet? Was ik ook een verhalenwegpakker? Het zal toch niet? Ik ben niet helemaal meer overtuigd of verhalen wegpakken destijds ook mijn defact was.

Komt de wijsheid dan toch met de jaren, word je meer beschouwend, leer je beter anticiperen en word je empathie meer aangesproken?

Dit is een beetje het verhaal met het grote vraagteken, althans voor mij. Hoe dan ook, de eerste de beste die als een clown een ruimte binnenstormt waar ik sta te praten met een ander en die zonder enig respect ons gesprek ‘vernield’ met zijn of haar onnozelheid, zal ik tuitende oren geven! Beware of the flute.

Fuuuuuuuuuuut!!!!! ‘Auw!’.

Dat zal je leren! En nou opgesodemieterd! Ksssssst, gauw naar je moeder!