Verhuizen.

Nooit gedacht dat ik ooit nog eens zou roepen: ‘Als ik 40 wordt is iedereen uitgenodigd!’. Niet dat ik ooit dacht dat ik de 40 niet zou gaan halen, daar ging en ga ik gewoon gemakshalve van uit. Ook niet omdat ik niet graag een feestje geef, of niet graag visite ontvang. Maar ik heb wel zo mijn voorkeuren met wie ik feest. En nu roep ik het uit volle borst. Want ik ga verhuizen en grote kans dat die mensen met wie ik niet zo heel erg spontaan aan de borrel ga, alhoewel, een borrel sla ik noot af, dan toch niet komen. Dat is ze te ver. Die mensen die dan wel komen, komen dan ook weloverwogen en voor mij. Hopelijk zitten er ook nog tussen die wel graag zouden willen komen, maar die echt niet kunnen. Dat hoop ik om me even in te dekken, als ik maar weinig mensen ontvang, dan kan ik toch nog zeggen, ‘ze wilden wel, maar ze konden niet hè, die afstand…’

Hoe dichter de verhuisdatum nadert, hoe meer ik ga beseffen wat ik allemaal ga missen. Het scheelt dat het een tijdelijke verhuizing van om te beginnen 3 jaar betreft. Dat geeft nog een beetje een veilig gevoel. Het is geen vlucht uit Nederland om welke reden dan ook. Het is een kans die we met onze acht handen aannemen. Ach, erg veel tijd om bij te veel dingen stil te staan heb ik niet. Er moet van alles en nog wat geregeld worden. En bij alles wat er op dit moment in mijn omgeving verkeerd loopt, roep ik, ‘Ach, ik ga toch verhuizen’.

Ik zal de wisseling van de seizoenen gaan missen, en pepe, boerenkool met worst zal niet zo vaak meer op het menu staan, en pepe. Met de bus of op de fiets naar het centrum of het bos, en pepe. Vreselijk lang online zijn zal ik missen, omdat er geen kabel of adsl voorhanden is en alles op telefoontikken gaat, en pepe. Mijn winterdekbed, en o, had ik pepe al genoemd?

En toch, ik kijk er naar uit. De kinderen hebben er zin in, al beseffen die helemaal nog niet dat het geen 3-jaar durende vakantie wordt, maar dat het leven daar ook gewoon doorgaat. Belangrijkste reden is dat we op deze manier een garantie hebben dat we als gezin 3 jaar compleet gaan zijn. Dat is wel eens anders geweest, door de aard van werk van manlief.

En wie weet, kan ik door deze verre reis, ook mooi verhalen. We gaan ervoor. Dus roep ik het nog maar eens: Als ik in januari 40 wordt, zijn jullie van harte welkom! Op Curaçao.