Hoe komen mensen in hemelsnaam op het idee om hun verjaardag ‘samen’ te vieren? Dat je de taart moet delen is al erg genoeg, laat staan je verjaardag. Als ik zin heb om mijn verjaardag te vieren, komt daar lekker niemand tussen die toevallig ook rond die tijd (week/maand/kwartaal) jarig is. Ja, dat is zeker weer zo’n leuk idee van de consumindergroep op de huishoudsite. Bespaart ontzettend veel geld én tijd, zodat je lekker snel verder kunt gaan met lego uitwassen en servetten op dakpannen plakken. Lekker handig, alsof je vrienden dan niet op het idee komen om twee cadeautjes voor de prijs van één te kopen, of beter: iets wat je zo lang geleden hebt uitgeleend dat je het alweer vergeten bent. Nee hoor, ik eis alle aandacht lekker zelf op. Is dat nou zo erg, die ene dag van het jaar?
Een spetterend feest zal het worden, met alleen taart die ík lekker vind en muziek die ík leuk vind. Stoelen zet ik ook niet neer, want iedereen moet dansen. Ik maak ook een groot vuur, want daar houd ik van. Leuk, een verjaardag! Ik ga meteen boodschappen doen. Tijdens de inkopen voor het grote festijn vind ik in een niet nader te noemen voordeelwinkel hawaï-slingers voor 28 cent per stuk. Niet te veel nadenkend over de werkomstandigheden van de arme kinderen in Hawaï, gris ik het hele vak leeg. Als ik me omdraai staat een meisje van vijf met open mond naar me te kijken. Misschien wil ze er ook één, maar ze zijn allemaal op. Jammer, joh!
Als ik alles heb klaargezet en mijn allermooiste jurk heb aangetrokken, zodat iedereen kan zien hoe fris en strak ik er nog uitzie, schenk ik mezelf een flinke borrel in. Ik draai de volumeknop flink open en steek de stapel hout in de fik. Ah, daar komen de eerste mensen al! Nee, toch niet. Het is de buurvrouw die vraagt of de muziek misschien WAT ZACHTER kan. Nee, ze hoeft niets te drinken. En denk ik wel om het brandgevaar?
Ik schenk nog maar een borrel in en kijk op mijn horloge. Het is al twaalf uur. Ze zouden het toch niet vergeten zijn? Een uur later druk ik mijn favoriete cd nog maar een keer in de stereo en lig ik naar de smeulende houtsblokken te staren. Huilen is niet nodig, want mijn grote wens is vervuld. Een verjaardag helemaal voor mezelf!
Verjaarsgeschenk.
11 reacties
Prlwytskovsky · 19 augustus 2006 op 16:47
Bij deze proficiat!! Bij mij gaat dat al jaren op die manier, ik begrijp wat je bedoeld.
KawaSutra · 19 augustus 2006 op 17:31
Het is maar goed dat je zelf nog aan je verjaardag hebt gedacht anders had je toch mooi gezeten. 😀
Gefeliciteerd trouwens en ook met de leuke column.
klapdoos · 19 augustus 2006 op 18:25
In ieder geval ben je hier niet alleen op column x, je hebt nu al een paar proficiats te pakken, dus ook gefeliciteert van mij…. 😀
Naomi · 19 augustus 2006 op 22:47
Dank! Heb geen medelijden hoor, ik had echt geen eenzame verjaardag. Beetje fictie…
WritersBlocq · 20 augustus 2006 op 01:06
Ik vind hem geweldig!!! Feli’s ook van mij, of je nou wel of niet zielig alleen of eenzaam in gezelschap of gewoon vrolijk met wie wat waar dan ook hebt lopen vieren met z’n hoevelen dan ook.
Li · 20 augustus 2006 op 11:39
Je brengt me op een idee.
Op mijn volgende verjaardag ga ik met mezelf op stap en vergeet ik om terug te komen.
Scheelt een hoop gedoe! 😛
Li
Ma3anne · 20 augustus 2006 op 12:28
Ja, ik vier ook altijd op mijn eigen manier mijn verjaardag wel of niet, net naar gelang ik zin heb. En dat is wel eens verwarrend voor anderen.
Soms zit ik me te verkneukelen op dingen die nooit gaan gebeuren en heb een wereld aan lekkers in huis, terwijl er amper iemand komt. Maar het kan ook zomaar zijn, dat vriendinnen een surprise party organiseren, zoals op mijn 50ste verjaardag. Die had ik ook over willen slaan, maar dat is dus niet gelukt. En het is al wat jaren geleden, maar ik geniet er nog steeds van als ik eraan denk.
Ik laat me op mijn verjaardag graag verrassen en heb geen zin in platgetreden paden en dan moet je het nemen zoals het komt.
Zo’n feestje in je eentje kan ook leuk zijn! Dat heet levenskunst.;-)
melady · 20 augustus 2006 op 12:32
Erg leuk, met een brede glimlach gelezen.
DreamOn · 21 augustus 2006 op 01:46
Mmmm. Vorige week zondag kwam mijn familie op mijn verjaardag, gisteravond heb ik het gevierd met vrienden en collega’s en vanavond met mijn schoonfamilie.
Ik ga toch maar eens nadenken over één big party. En of Pietje het nou wel of niet kan vinden met Klaasje is niet meer mijn probleem.
Leuke column!!!
Naomi · 21 augustus 2006 op 14:16
Haha! Groot gelijk Trudy! Bedankt voor alle reacties
pepe · 21 augustus 2006 op 22:12
Gefeliciteerd, erg leuke column!
Dit jaar vierde ik mijn verjaardag zo’n 9000 km verderop, ik had familie en vrienden uitgenodigd. Helaas zij kwamen niet.
Gelukkig waren we met alle muppies toch nog met z’n tienen.