Onze koelkast tekende steeds luider protest aan. Brommend en trillend gaf hij aan dat hij al heel lang dienst had gedaan. Hij wilde vervangen worden.

Daar waar ik me erg bewust was van het geluid, vond mijn vader het erg meevallen. Om te proberen hem te overreden tot de aanschaf van een nieuwe, zette ik in december een koelkast op mijn verlanglijstje.

Mijn vreugde en verrassing was groot toen er op een dag een nieuwe koelkast arriveerde. Het was een nogal apart model. Ik liep er omheen, maar waar ik ook keek: geen deur. Bovendien was het opvallend dat de kou zich niet aan de binnenkant, maar aan de buitenkant bevond.

Mijn vader verscheen in de keuken en zei: “Zou je niet eens een hand geven en je voorstellen?” Bevreemd keek ik hem aan: “Mezelf voorstellen aan een koelkast?”

Ik keek nog eens goed. Toen zag ik een paar ogen, een neus en een mond. Het leek wel een mens! Sterker nog: het was een mens!

Opeens stak de koelkast een koude hand uit. “Dag, ik ben de nieuwe vriendin van je vader.”



1 reactie

Nummer 22 · 20 november 2018 op 02:36

lekker zeg, een ‘ijskonijn’ als nieuwe vriendin van jouw vader.En nu maar regelmatig in de ontdooi stand dwingen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder