Ver(liefd)

Ik zag hem, observeerde
Hij keek
Geschrokken reflecteerden ogen
In elkaar
De spanning van de schittering
Hij lachte
De focus
Een hand door m’n haar
De lens
Geopend door de kus
Doordrongen door hem
Het beeld geschoten
Verliefdheid Maar niets is zo manipulatief als verliefdheid; het wordt geretoucheerd in het hoofd en verknipt samen met het hart.
Telkens weer hetzelfde riedeltje; de blik, de zoen: “verliefdheid”. Ja, “verliefdheid” omdat het vermeend is. Het wordt platgewalst door routine.
Wat betekent het eigenlijk nog? “Het speciale gevoel”, dat bij iedere kandidaat hetzelfde blijkt te zijn; uniek heeft plaatsgemaakt voor repetitio.
Stelt verliefdheid nog wel iets voor als je zo ontstoken kan worden door elk lucifertje?
Wat heet verliefdheid?
Te heet voor een antwoord; de explosie!
Een knal van het tedere,
Het eindigt in bed

Ik kijk naar het plafond.
Kapot.
Ik ben de laatste vier jaar niet meer verliefd geweest.
Het waren leugens, allemaal leugens!
Leugens bestaande uit de drang naar bevestiging, affectie en pure lust als drijfveer.
Stiekem voerde de zoektocht naar inspiratie de boventoon, sluw en slim.
Maar zij gaven de stof tot nadenken en lieten me zo dicht bij de irreële wereld komen dat ik het bijna kon aanraken, bijna de smaak ervan kon proeven met m’n tong en de geur kon opsnuiven.

Gebruiken en gebruikt worden: tot tweede natuur verworven.
Al die nachten zonder liefde worden extra verbitterd door de wreedheid van de nep.
Alles vergaan in die duisternis; ik kreeg er niets voor terug.
Ik heb niets in rekening gebracht; niet z’n ontmaagdingskosten, die annuleringsprijs en zelfs niet een vriendenprijsje.
Alles kwam ter verval.
Maar ik voelde iets dat het materiële nooit zou kunnen evenaren.
Het kwam dichterbij, bloeide met de jaren meer naar mij toe. Het groeide als een klimop langs m’n hart en vond uiteindelijk de opening. Het vulde de pijnlijke leegheid:
Inspiratie!
Onbetaalbare liefde
Voor het schrijven