“Verrek, ik vertrek!”

Natuurlijk, Nederland is een naargeestige natie. Zware belastingdruk en afnemende hypotheekrenteaftrek. Zorgpremies om je ernstig zorgen over te maken. In elk winkelcentrum pedoseksuelen en ontsnapte TBS-ers. Onveiligheid drukt als een loden last op ieders smalle schouders. Het land binnenkort bestuurt door een kaalslagkabinet dat vooral nivelleert. De Lage Landen dus met gezwinde spoed zo rap mogelijk haastig vlot verlaten. Klimaatneutraal richting ruisende palmbomen, azuurblauw water en roombotergele stranden. ‘t Komt er nooit van want natte dromen zijn vrijblijvende fantasieën. Permanent de tredmolen van het trieste bestaan dan maar. Televisieprogramma “Verrek, ik vertrek!” toont mazzelaars die de stap wel wagen. Huis, (open-)haard, gesjeesde schoonfamilie en geestdodende werkvloer verlaten om in den vreemden het geluk te vinden. De wereld vecht om een laaglandverblijfsvergunning, zij maken een vlucht vooruit. Dom! Want: één groot drama, één gigantische miskleun. “Geen plezanter vermaeck dan leedvermaeck!”. Kostelijke televisie van de “Grootste (zwak zaad) familie van Nederland”. Een uurtje smart door het volgen van oerstommerds met horizonvertroebeling. Denkend dat het gras buiten de landsgrenzen kleuriger is. “We wilden altijd al weg”, stotteren landgenoten. Zij die onze verzorgingsstaat het hardst nodig hebben storten zich in de misère. “Het is hier te druk, te vol, te gehaast. Het klimaat (…) bevalt ons niet langer. We zoeken een landsaard die minder moorddadig en wellustig is. En, rust, rust, rust!”

Huis, met overwaarde, in de verkoop en een bouwval tegen een woekerprijs erbij. Doel van de niet te torsen schuldenlast: een bed & breakfast. Nooit een eigen nest opgemaakt, nooit verantwoord ontbeten. Nooit een diner zonder gebruik van de frituurpan genuttigd. Dienstverlening is vooral bij de klantenservice van een bouwmarkt een grote bek opzetten. Nu de klok rond andermans dromen koesteren. Rust dus! Autistische kinderen van de leg na het traditionele afscheidsfeest voor ‘vrienden’ en kennissen. Wanneer de verdwaasde emigranten met al hun huisraad op de plek des onheils arriveren krijgt reality-tv een heerlijke dimensie. Gasten zullen worden ontvangen in een verklaarbaar onbewoond onderkomen. Welkom!

In beschaafde landen gooien ze daar kadavers van dode drachtige geiten in. Of gaat het tegen de vlakte. Meer onheil. Stromend water blijkt louter hemelvocht, de riolering mondt uit in wat de zonnige ligweide moet worden. Over in de stront zitten gesproken. Elektriciteit ontbreekt maar er zijn weer wel gezellige buren. Roma-zigeuners. Soms is het uitzicht prettig maar vaker blijken ondernemers in spé hun Hof van Eden te hebben gekocht aan de hand van gewiekste makelaarskiekjes. De Hollandse koopmansgeest. Dat er vlakbij vanaf 07.00 uur oorverdovende dagmijnbouw plaatsvindt klinkt vakantiegangers als muziek in de oren. Nieuwe ‘hotel’exploitanten hadden zo’n waas voor de ogen dat ze geld staken in een stekje ver weg van doorgaande routes. Met een VOC-mentaliteit worden de afhangende schouders onder de verloren zaak gezet.

Dat een woordje Bulgaars, Italiaans, Frans of Tsjechisch handig is in het land van melk en honing ontgaat de avonturiers. Communicatie met middenstanders en ‘vaklui’ is hilarisch. Gek toch dat die Hongaar geen jota snapt van dat simpele kleuter-Nederlands. Wat jammer zeg, niemand houdt zich aan werkafspraken voor een doorstart met sloop- en herstelwerk. Bouwvakkers zonder kennis van zaken komen niet opdagen wanneer het warm, koud, regenachtig en/of zonnig is. De inheemse bevolking denkt met zwakzinnigen te maken hebben. Ze prakkiseren: “Welke gek verlaat nu het land van overvloed?” Ook uitheemse feestdagen vertragen de restauratievoortgang van de bodemloze put. Kosten koper!

Een verblijfsvergunning blijkt handig. De toko vereist ook wat ondertekende formulieren. Renoveertoestemming laat altijd te lang op zich wachten. Probeer een ongeïnteresseerde ambtenaar in je beste Roemeens met handen en voeten maar uit te leggen wat je überhaupt in zijn land komt doen. In het thuisland waar het leven goed, beter, best was, staat nog steeds de verlaten stulp te koop. Pappie heeft zijn baan hier aangehouden. Mammie staat er dus alleen voor. Moeders zoekt troost bij een begrijpende buurman. Schadeplaatje: uiteengerukt gezin over de rooie, kapitaalvernietiging en de klapper vormt een echtscheiding. “Verrek, ik vertrek!”

www.clabamsk.blogspot.nl