Verrekijkers

De 65- plussers die in het zand zijn neergestreken, zitten als twee parkietjes naast elkaar. De één draagt een rode zwembroek en de ander een gebloemde bermuda. Elke beweging op het strand wordt nauwlettend gadegeslagen. Zij strekken hun hals en loeren synchroon van links naar rechts en weer terug. Op het grijze borsthaar bungelt een verrekijker en als één van hen het commando ‘schip in zicht’ schettert, plukken ze die razendsnel van hun borstkas. Na eindeloos turen, is het zover. De parkiet met de gebloemde bermuda prikt zijn elleboog tussen de ribben van zijn buurman en sist: ,, Schip op stuurboord”. Vliegensvlug draaien ze hun hoofd naar rechts en turen richting het ‘scheepje’dat vlak langs de vloedlijn aan het zonnen is. Ze ligt op haar buik en draagt geen bovenstukje. De wind speelt met haar geblondeerde haar. De parkietjes kwetteren: ,,Wat een prachtig rond achtersteven. Hopelijk verschijnt de boeg snel in beeld.” De blondine lijkt voorlopig niet van plan te zijn zich om te draaien. Als de kramp in hun lijf begint toe te slaan verdwijnen de verrekijkers weer op hun uitgezakte buik.

Naast de parkietjes liggen twee vrouwen. De één heeft een groen badpak aan en de ander draagt een exemplaar met hetzelfde bloemetjespatroon als de bermuda ,,Willen jullie koffie en een broodje?” vraagt het bloemetjesbadpak. Ze staat op, veegt het zand van haar badpak en ontdeukt haar voorgevormde cups. ,,Ja, daar hebben we wel trek in. Zand en strand maken hongerig” trekkebekken de parkietjes dubbelzinnig. De vrouw tovert een thermoskan tevoorschijn, schenkt vier bekertjes vol en deelt deze uit.,,Is er nog iets te beleven op zee?” informeert ze belangstellend. ,, Nee, dat valt tegen, het is erg rustig,” klinkt het gelijktijdig. ,, Worden we al bruin?” informeert het groene badpak en wijst op haar melkfleswitte benen. ,,Jullie rug is nog steeds erg wit, blijf voorlopig maar op de buik liggen,”antwoorden de parkieten eensgezind. Ze pakken een fles zonnebrandolie en besmeren de rug van hun echtgenotes met een flinke laag smurrie.

Als de dames zijn uitgeschakeld, nemen de parkietjes hun startpositie weer in. ,,Boegbeeld op stuurboord”meldt de rode zwembroek verheugd. Binnen een seconde worden de verrekijkers in positie gebracht. De blondine draait zich om, rekt zich uit en gaat zitten. ,, Dat valt tegen,” fluistert de bermuda. ,, Zit weliswaar goed in de lak maar is minstens 50 jaar oud. Kijk maar, de voorsteven is hier en daar wat uitgezakt.” Beteuterd staren ze naar de horizon waaraan een cruiseschip verschijnt. Ze zien het niet.

,, Een vloot op bakboord” jubelt de rode zwembroek. Op links strijkt een groep meisjes van rond de achttien neer. Ze zetten hun tassen in het zand, schoppen hun schoenen uit en trekken de truitjes over hun hoofd. De grijze parkietjes knikken blij en brengen hun verrekijkers in stelling. Ze draaien het beeld scherp en loeren verlekkerd naar meisjes die met gemak hun kleindochters hadden kunnen zijn.