Vita brevis

Met een brok in mijn keel staar ik naar de groep wolken die zich verzamelen boven het vandaag zo zonovergoten grasveld. Een zeurende pijn trekt langs de de zijkant van mijn hoofd terwijl ik mezelf uit de krakende tuinstoel omhoog hijs.
Vertrouwen, de letters blijven bonzend terugkomen in mijn hoofd en bij elke stap richting de deur voel ik het gebonk in mijn hoofd erger worden. Opgelucht stap ik de koele woonkamer binnen en blijf even staan voor de grote spiegel boven het dressoir.
Met een zucht staar ik naar mijn verward ogende spiegelbeeld. Mijn bloeddoorlopen ogen verraden de nacht die ik achter de rug heb en ik probeer tevergeefs mijn uitgelopen mascara van mijn wang te vegen.

Met trillende handen pak ik mijn telefoon op, wat zou ik nu graag even willen bellen. Gewoon even luisteren en praten, even dat vervelende gevoel weg laten lopen dat zich muurvast in mijn lichaam heeft vast gezet.
Alsof mijn dag even over is genomen door een ander persoon, een ander deel van mij.

Zuchtend vraag ik me af of alle dingen echt gebeuren met een reden, of dat dat maar verzonnen is gewoon om alles een excuus te kunnen geven. Had ik maar een excuus voor alles dat het leven brengt, had ik maar vast een excuus voor alle fouten die ik ooit nog zal maken. Kon ik maar een leven leiden zonder fouten, met dingen die gebeuren zonder reden, gewoon omdat ze gebeuren.

Een traan glijdt over mijn wang terwijl ik mijn spiegelbeeld langzaam zie vervagen.
De knoop in mijn maag lijkt steeds groter te worden door de onmacht die zich vandaag van mij meester heeft gemaakt.
Ik besef me dat ik vandaag op een zijpad terecht ben gekomen en ik daar voor even op zal blijven staan. Diep van binnen weet ik dat mijn pad ergens in de verte gewoon rustig door loopt en ik daar vanzelf weer op terrecht kom, als ik maar mijn best blijf doen.

Zachtjes trek ik de deur van de woonkamer achter me dicht en loop naar boven, naar mijn zolder, mijn vertrouwde rommeltje waar ik me in thuis voel.
Ik trek de dekens van mijn bed over me heen en sluit me voor heel even af van alles.
En ik weet, dat als ik morgen wakker word, de lucht weer aan het opklaren is en ik met een goed gevoel kan beginnen aan een nieuwe dag.