Vizier

Een collega van me komt binnen en vraagt; ‘Kun je me zo even helpen als je tijd hebt?’ Ik kijk niet op van mijn beeldscherm en antwoord; ‘Ja, tot zo.’ Ik ga er van uit dat het om het vaccineren van een kleuter gaat die met pa en ma mee op reis gaat. Hij neemt dan zodra ik binnenkom de kleine op schoot in een stevige greep en ik prik het tere kinderarmpje lek. Om alles zo snel en pijnloos voor de kleine cliënt te laten verlopen. En voor ons zo geluidloos mogelijk. De moeder van de brulboei, die prompt zwijgt bij de aanblik van de cadeautjes-emmer, heeft er altijd veel meer moeite mee. Maar wil weer niet bij mijn collega op schoot.
Beetje eenkennig.

Dit keer wacht me helemaal geen kleuter, maar een paar ogen in een zwarte lange, alles verhullende lap. Ik voel me op slag heel onbehaaglijk. De ogen kijken me vriendelijk en dankbaar aan. Ik hoop dat mijn gevoel niet zichtbaar is en doe een poging vriendelijk terug te kijken. Als mijn collega uitgevraagd heeft waar de reis naar toe gaat en weet welke vaccinaties er gegeven moeten worden, wijst hij een kleine aangrenzende kamer aan en trek ik me met de ogen terug. Dan veranderd op slag de stemming. Er komt ook geluid onder het kleed vandaan! Een vriendelijke vrouwenstem die beter Nederlands spreekt dan ik Arabisch. De stem en de ogen worden ontdaan van het zwarte kleed en de wat meer kleurrijkere lagen daar nog onder. Er verschijnt een prachtige zwarte bos haar dat een mooi gezicht omlijst. Ik sta op het punt te roepen; “Waarom?” maar laat het moment voorbij gaan. Ik geef de vereiste vaccinaties die benodigd zijn voor het familiebezoek en stempel het gele boekje. Daarbij spiek ik snel naar de leeftijd van de dame. Ze is 24, veranderd weer in een paar ogen en ik begrijp er niets van. Het open ‘balkje’ dat haar ogen de wereld in laat kijken doet me denken aan het balkje dat een crimineel voor zijn ogen krijgt in de media.

Waarom verklein je jezelf tot alleen een vizier, is dat een keuze of opgelegd. Door een religie, een cultuur? Of is haar vizier alleen maar letterlijk zichtbaar en het mijne juist beperkt zonder dat dat aan mijn uiterlijk te zien is?

Allemaal vragen die ik haar wil stellen, maar ik doe het niet.