Droom na droom. Illusie na illusie. Ik vraag me af waar de werkelijkheid zich verbergt. Of ze wel echt genoeg is om zich aan mij te kunnen vertonen, daar toe in staat is, of dat ik misschien zelf zo onecht ben dat ik haar realiteit zolang ik leef niet zal herkennen. Sommige gebeurtenissen staan zo dicht bij me – ik heb ze beleefd – volledig aanwezig en onaangetast door de vaak automatische neiging te dissociëren. Toch, veelal blijf ik volstrekt apathisch. Ik grijp mijn wapen. De mist. Ik trek een glazen wand op en verschuil me achter het kogelvrije glas. Alles om mezelf niet te verliezen. Alles om mezelf te beschermen. Alles om te kunnen overleven in een wereld waarin niets controleerbaar is.

Een vogel. Ik ben niets meer dan een vallende vogel en er is niemand, maar dan ook niemand die mij kan vangen.

Toen de zon scheen was ik gelukkig.
Toen het regende geloofde ik dat de zon weer zou gaan schijnen.

Maar die storm – mijn leven.
Die turbulente stroom.
Het kolkt en jaagt.
En laat me vleugellam staan.

Categorieën: Fictie

6 reacties

lagarto · 26 juni 2007 op 07:41

Mooy…Troy.

arta · 26 juni 2007 op 07:42

Heel mooi geschreven, Troy!
[quote]Maar die storm – mijn leven.
Die turbulente stroom.
Het kolkt en jaagt.
En laat me vleugellam staan.
[/quote]
Mooi, bijna poëtisch.
🙂

SIMBA · 26 juni 2007 op 13:32

Ik hoop dat je snel weer kunt vliegen óf dat iemand je opvangt.
Prachtig geschreven!

lisa-marie · 26 juni 2007 op 20:31

Het raakt me. Zo’n mooie woordkeuze.
Echt prachtig geschreven

Ma3anne · 26 juni 2007 op 22:41

Op een prachtige manier verwoord.
Zet deze column eens naast de laatste column van Cobra. Inhoudelijk hebben ze veel van elkaar, maar de benadering is totaal verschillend en daarin is elk van jullie een uniek mens.

Ik hou wel van dit soort overpeinzingen en schrijf mijn eigen (schijn)werkelijkheid.

Dees · 27 juni 2007 op 20:02

Mooi – Troy.

Mooie woordkeuze en in weinig veel gezegd.

Ik denk wel eens dat als er toch weinig te controleren is, je de neiging er ook volledig aan zou moeten geven. Maar waar je dan heenwaait… Ik weet het ook niet.

Mooi geschreven, geen kritiek.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder