Het is zes uur in de ochtend en een graad of vijf onder nul. Ik zit rustig in mijn auto mijn verkleumde handen warm te blazen nadat ik me weer eens flink heb uitgeleefd op mijn hobby: ijskrabben. Ik draai de grote weg op en dan ineens gebeurt het. Van de ene seconde op de andere. De autoruiten vriezen door mijn adem onder het rijden dicht en de mist legt een nieuwe witte laag op de buitenkant. Dat krijg je met een auto, waarvan het dak lekt en je bij het krabben de buiten- én de binnenkant ijsvrij moet maken. Daar helpt geen kapotte verwarming aan. Het glas is zo door en door koud, dat mijn verkleumde handen kijkgaatjes kunnen maken, door ze er enkel tegenaan te houden. Dat lukt maar twee keer en dan zijn die ook totaal ver-ijsd en geven geen sprankje warmte meer af. Ik zit gevangen in een blinde auto en moet op mijn gevoel verder.

Gelukkig ken ik de weg hier uit mijn hoofd en decameters door seconden delend, stuur ik het vehikel naar de plek, waar naar mijn idee geen bomen staan. Of toch? Geschrokken, omdat dit alles zich in zo korte tijd afspeelt en er geen houden aan is, probeer ik angstig het zijraampje open te draaien voor een beetje zicht. Maar dat zit vastgevroren, evenals de ruitenwissers die ondanks mijn dwingende commando geen vin verroeren.

Ik minder vaart en zie in mijn nog net niet bevroren spiegel de lichten van de auto achter me als volle manen op me afkomen door het matglas van de achterruit. Verdomme hee. Doe effe rustig, zeg! Hier staan nog bomen. Ik kan nog niet uitwijken. “Knipperlichten aan,” zegt een stemmetje op mijn rechterschouder en ik gehoorzaam. De volle manen vernauwen zich tot sterren. Pfff. Die hebben begrepen dat er iets niet klopt. Dat is alvast mazzel.

Intussen meen ik te weten dat de berm hier vrij is. De bomen beginnen een 10,73 decameter verder weer, volgens mijn grove berekeningen tijdens de aanstormende paniek. Langzaam en glurend naar de sterretjes achter me, stel ik me in op de ontmoeting met een onvoorzien obstakel. Stuur naar rechts en huppetee. Als ik die weg maar af ben. Ik voel zachtere grond onder mijn wielen en zie de sterren als volle manen langszij schuiven. Geen klap gehoord, gevoeld en uiteraard ook niet gezien. Ik sta stil en er is niets dan een ronkende motor en melkwit licht om me heen. “Poe hee, sjonge, goed gedaan, zo dan,” hoor ik mezelf in één diepe zucht slaken.

En dan slaan de vlammen me uit. Zweet parelt op mijn voorhoofd en vanuit mijn nek sijpelt een straaltje langs mijn rug. Mijn hoofd voelt aan alsof ik een dag in de gloeiende zon heb gezeten en mijn handen staan in brand.

Mijn eerste opvlieger is een feit. 🙂

Categorieën: Gein & Ongein

14 reacties

viking · 13 december 2004 op 08:44

Wil dit zeggen dat je nu zonder bezem kunt vliegen? 😛

Mup · 13 december 2004 op 10:50

Dus is er hoop voor me, tegen de tijd dat ik op kan vliegen, leer ik ook rekenen:-)

Groet Mup.

Kees Schilder · 13 december 2004 op 11:37

beter laat dan nooit 😀

Wright · 13 december 2004 op 12:23

[quote]Mijn eerste opvlieger is een feit.[/quote]

Het lijkt mij meer een afvlieger… 😀

KingArthur · 13 december 2004 op 13:23

Berekende column hoor Ma3.

Ik heb wel ineens een heel ander beeld van een bezemwagen Viking. 😀

WritersBlocq · 13 december 2004 op 14:15

Arggghhh Ma3anne, WAT een thriller!!! (zowel die rit als die opvlieger). Onwijs goed beschreven, zo lees ik ze niet elke dag, groetjes Pauline.

sally · 13 december 2004 op 19:09

Bij het lézen krijg ik al een spontane opvlieger.

Als de dood ben ik voor rijden met gladheid, zware regen en vooral mist!
Met hartklopping heb ik je column gelezen.
Wat mij betreft ben je een kanjer!
Zowel wat betreft het doorstaan van de rit als het beschrijven ervan.
liefs
Sally
😉 😉

Mosje · 13 december 2004 op 21:42

Pff, nu pas opvliegers? Dan heb je het knap lang weten uit te stellen.
😛

doos2 · 13 december 2004 op 22:25

Adem in….adem uit….. 😉

Li · 13 december 2004 op 23:01

Allemachtig wat spannend beschreven Ma3 😮

Ik heb het er warm van gekregen
Of zou het…:oops: 😳 😳

Li 😉

Ma3anne · 14 december 2004 op 06:47

@Viking: en met losse handen 😛
@Mup: reken daar maar op, Mup. 😀
@Kees: wie zegt dat dit voorval recent is? :laugh:
@Wright: ‘afvliegen’ is ander woord voor vliegexamen (per bezem uiteraard).
@King: berekenend antwoord ook. 😉
@Wrblock: zulke schuivers maak ik ook niet elke dag. 🙂
@Sally: en hoe beviel het? 😳
@Mosje: nee, laat begonnen met columns schrijven. 😀
@doos2: hoe weet jij dat dat helpt?
@Li: dat ziet er gezond uit!

pepe · 14 december 2004 op 09:22

😛 vlieg op 😉
Als je je sleutels maar niet kwijt raakt, komt het vast goed!!

Mien · 14 december 2004 op 13:35

One day you’ll fly away …
Congratulations and celebrations …

Oeoeoeoerend hard kwoame zie daor aongescheurt …
Hell by the dashboardlight …
Do the carwash, yeah,yeah,yeah …

Ben ik blij dat ik een eenzame fietser ben …

Dit was geen feeling good movie maar feeling bad column …

Complimenten!

Mien Bicycle

melady · 14 december 2004 op 18:10

Haha…ik vloog ff met je mee…leuke weer
Ma3anne..

Ehhh….de trein is ook een optie!!!

Ik bedoel om meerdere opvliegers tegelijk te krijgen

Melady 😡

Geef een reactie

Avatar plaatshouder