In een druilerige regen zette ik mijn fiets in een bijna lege stalling. Ik schrok van de ambiance. Dit voetbalveld lag er wel erg triest bij. De zandvlakte met af en toe een graspolletje was afgezet door een roestige omheining. Een oud mannetje dat stonk naar drank wees me de weg naar de kleedkamer. Ik dacht aan stoppen met voetballen, hoewel de trainingen altijd geweldig waren. Lekker iemand poorten of proberen het hoofd van iemands romp te schieten! Maar na afloop lachen om flauwe grappen kostte me wel steeds meer moeite. De ellende werd onverdraaglijk als ik voor de wedstrijd te horen kreeg dat ik er weer naast stond. Een grotere vernedering bestond er niet. Grote voetballers waren me weliswaar voorgegaan, maar nutteloos langs de kant staan was geen pretje. Een ploeggenoot probeerde tijdens het omkleden lollig te zijn:
‘Hé ouwe, jij hebt je ballen toch wel voor de wedstrijd bewaard?’
Ik glimlachte en zei dat ik klaar was om te scoren. Ik glipte de kleedkamer uit en begon me warm te lopen. Maar waarvoor eigenlijk? Tijdens het rekken en strekken dacht ik aan de volle tribunes waar ik zo graag voor wilde spelen. Hoe duizenden mensen mijn naam zouden scanderen. Ik dacht aan Petra en hoopte dat ze een keer kwam kijken, maar zag alleen een paar schimmen langs de kant bewegen.

Bij het inschieten maakte ik me kwaad om de woorden van mijn trainer. ‘Slappe houding en een matige techniek.’ Daar moest ik het mee doen. Maar ik vond dat ik geen eerlijke kans kreeg. Meestal werd ik verkeerd aangespeeld. En als ik me een keer had vrijgespeeld, was er vrijwel nooit iemand aan wie ik de bal kwijt kon. Ik wond me op en schoot hard op het nog lege doel. Terug in de koude kleedkamer kreeg ik te horen dat ik voor de verandering in de basis mocht beginnen. Ik kreeg nog wat tactische aanwijzingen waar ik niets mee kon en liep het veld op. Ik speelde op mijn favoriete plek, linksbuiten. Veel hing af van het eerste balcontact. Het duurde lang, maar toen ik werd aangespeeld, tikte ik de bal meteen door. Ik was mijn directe tegenstander te snel af. Echte kansen kreeg ik niet, maar ik zat redelijk in de wedstrijd.

[img align=left]http://breedbandportal.ajax.nl/content/inlays/ag00002.jpg[/img]Ergens midden in de tweede helft sprong de bal na een afgeslagen aanval voor mijn voeten. Ik bedacht me geen moment. Vanaf de rand van het strafschopgebied schoot ik met buitenkant links keihard op doel. De bal vloog langs de keeper en plofte in de kruising. Verdomd, ik had de gelijkmaker gescoord! Mijn medespelers feliciteerden me met een enkel schouderklopje. Enige minuten later een identieke situatie. Ik zag de keeper vanaf het zestienmetergebied terugrennen naar zijn doel. Hij leek op een angstige supporter die achterna gezeten wordt door een politiehond. Met een onbedoelde mathematische precisie plofte mijn lob onder de lat in het net. Het doelpunt leek een beetje op dat van Cruijff tegen Haarlem tijdens zijn rentree bij Ajax begin jaren ’80. Maar mezelf met ‘El Salvador’ vergelijken is ongepast. Belangrijker was dat ik de wedstrijd omgebogen had met mijn twee doelpunten. We stonden met 3-2 voor!

Vlak voor het eindsignaal werd ik gewisseld. Ik zag het als een publiekswissel, ook al was er niemand die keek. Verdoofd door mijn onverwachte succes stapte ik de openstaande deur van de kleedkamer binnen. Ik was doorweekt en trok mijn kleren snel uit. Op weg naar de douche hoorde ik vrouwenstemmen. Ik was verbaasd en liep terug, maar bleef stokstijf staan toen ik werd aangegaapt door een compleet dameselftal! Een aantal meiden begon te gniffelen, terwijl ik zenuwachtig in mijn tas rommelde. Ik mompelde een excuus, sloeg onhandig een handdoek om mijn middel en liep beduidend minder zelfverzekerd dan de man in de [url=http://info.omroep.nl/ster?nav=azziLsHCjEtCeDnDCkuD]Axe-commercial[/url] naar buiten. Minutenlang stond ik nog voor de gesloten herenkleedkamer te wachten. Toen de deur eindelijk openging, was dat de laatste keer dat ik een voetbalkleedkamer binnenstapte, ondanks mijn twee doelpunten.
[email]edkq@yahoo.com[/email]


19 reacties

Wright · 21 mei 2005 op 14:41

:laugh: :laugh: :laugh:
Haha, je hebt bij mij absoluut gescoord.
Met een voetbalcolumn, notabene!
Humorvol en vlot geschreven.
Ik ben zeker een groot supporter van Eddy Kielema.

Ma3anne · 21 mei 2005 op 15:17

Een heldenafscheid. Je club aan een overwinning helpen en dan met opgeheven hoofd vertrekken. Dit soort sportmannen mag ik wel.

Heerlijke column! :laugh:

KawaSutra · 21 mei 2005 op 16:40

Jammer dat de dames jouw prestaties niet hadden aanschouwd. Dan hadden ze je misschien wel besprongen in je adamskostuum. Met alles opgeheven zou je de kleedkamer verlaten hebben en was je niet verloren gegaan voor het Nederlandse voetbal.
Ik houd niet van voetbal, maar zo’n column is een schot in open doel! 🙂

Li · 21 mei 2005 op 16:43

😀 😀 😀
[quote]Ik was verbaasd en liep terug, maar bleef stokstijf staan toen ik werd aangegaapt door een compleet dameselftal! [/quote]

Had gevraagd of ze je rug wilden inzepen! 😛

vanlidt · 21 mei 2005 op 16:47

Heb helemaal niets met voetbal, maar wel iets met deze column. Naakt tegenover een dameselftal brrrrrrrr jij liever dan ik 😉

Kawariginal · 21 mei 2005 op 17:18

Ik ben geheel nieuw op deze site en deze column is de eerste die ik heb gelezen maar als dit de norm zet voor de rest, kom ik hier vaker.

champagne · 21 mei 2005 op 18:04

Hij is leuk, Eddy!
Ik hou helemáál niet van sport, maar erover lezen compenseert misschien wel iets ? 😛

Raindog · 21 mei 2005 op 18:24

Van de overwinningsroes naar een hele kouwe doesj. Heel erg leuke column Eddy. Jij en sport; op de een of andere manier niet helemaal voor elkaar gemaakt misschien? Het plezier dat je eraan beleeft verbaast me als ik daar je verhalen naast leg. In ieder geval deel je de vreugde en dat plezier, hetgeen je smart halveert nietwaar?

Kees Schilder · 21 mei 2005 op 21:41

Niets geef ik om voetbal maar deze column is smullen Ed. Echt top!

Bakema_NL · 22 mei 2005 op 00:08

Voetbal, gadverdamme. Voetbal en humor….alleen die 3 woordjes bij elkaar zijn humor.
Maar verdomd, het kan dus wel, Kiele….eeeh, in dit geval Pielema die onder de douche uitstapt en 11 ballentrapsters tegenkomt…alhoewel het nu al minder aantrekkelijk klinkt. 😉

Eddy Kielema · 22 mei 2005 op 15:28

[quote]Jij en sport; op de een of andere manier niet helemaal voor elkaar gemaakt misschien? [/quote]
Dank voor de complimenten! Op de 1 of andere manier mag ik altijd graag verhalen lezen over de keerzijdes van sporterssuccessen, zoals scheidingen, blessures, ruzies, etc… Dan voel ik me ineens heel erg verwant met topsporters! 😉

Louise · 22 mei 2005 op 19:44

Met plezier gelezen, deze voetbalcolumn 🙂

Mosje · 23 mei 2005 op 21:01

Dit stukje gaat niet over muziek. Mag ik even je pols voelen Eddy?
😛

Eddy Kielema · 23 mei 2005 op 23:39

Om je niet teveel in schok achter te laten, zal de volgende column weer over muziek gaan, Mosje! 🙂

Mup · 24 mei 2005 op 14:52

[quote]Toen de deur eindelijk openging, was dat de laatste keer dat ik een voetbalkleedkamer binnenstapte[/quote]

Eind goed, al goed :laugh:

Groet Mup.

sally · 24 mei 2005 op 23:23

Even de tijd genomen om te lezen.

Zeer lachwekkend.
Zie het helemaal voor me…

groet
Sally

bert · 11 juni 2005 op 10:07

[quote]Een aantal meiden begon te gniffelen, terwijl ik zenuwachtig in mijn tas rommelde.[/quote]

Nu zit ik er weer helemaal in, leuke column!

[quote]Ik houd helemaal niet van voetbal[/quote]

Volgens mij zitten alle columnisten wel op 1 lijn als het om voetbal gaat

Eddy Kielema · 17 juni 2005 op 16:15

Ik heb nog een foto van het elftal kunnen vinden… 😀

[img]http://www.acsalaska.net/~banker/avenger/maxim%20thong%20huddle.jpg[/img]

Eddy Kielema · 17 juni 2005 op 16:16

[quote]Pielema die onder de douche uitstapt en 11 ballentrapsters tegenkomt…alhoewel het nu al minder aantrekkelijk klinkt…[/quote]

Het waren er slechts 4 en niet onaantrekkelijk… 😉

[img]http://www.acsalaska.net/~banker/avenger/maxim%20thong%20locker.jpg[/img]

Geef een reactie

Avatar plaatshouder