Voile strik

Ik loop langs je naar de toiletten in mijn nieuwe witte zomerjurk met een voile strik achter in mijn haar en jij denkt: wauw! Toch nog maar even niet vertrekken, wat je eigenlijk van plan bent, zoals je me later vertelt. Een augustusavond in een donkerbruine danstent halverwege de 60-er jaren. Als de zweterige wat puistige jongen waar ik al een paar keer mee heb gedanst, even naar de bar gaat, zie jij je kans schoon. Schiet op me af en vraagt me ten dans. Een kop langer dan ik ben je, je danst geweldig en je hebt prachtige schoenen aan. Van die botsauto’s met brede randen. Mooier nog dan je pak met vest dat je ook goed staat. Maar die schoenen, die fascineren me. Geen glimmende punters zoals de meesten dragen, maar stoere, beetje intellectuele schoenen, sterk contrasterend met je pak. Intrigerend, interessant.
Net uitgegaan is het met mijn eerste vriendje en het liefdesverdriet koester ik als iets wat me apart maakt, me onderscheidt van de anderen. Op die leeftijd moet je je identiteit nog verzinnen.

Het bandje speelt een nummer dat ik nog steeds niet kan horen zonder een gevoel van melancholie vermengt met de hoop op iets nieuws. Jij hebt je moeilijkheden gehad, ik de mijne, daarmee zijn melodie en tekst doordrenkt en zullen dat voor mij altijd blijven. Ik ken
je achtergrond nog niet, maar neem gewoon maar aan dat het klopt. Dat gevoel moet je niet laten verstoren, zeker niet door een stomme werkelijkheid. Ongelukkig zijn vermengd met heimwee is zo’n heerlijk rotgevoel. Om je zwijmelend in te wentelen. Dat is precies wat we doen op die houten dansvloer in rokerige schemer. Later breng je me thuis in jouw oude roomkleurige Isar met roodleren voorbank, waarop we nog vaak in duistere hoekjes ‘kaart zullen lezen’. Die avond blijft het bij een kus.

Na veertig jaar kan ik de rokerige klanken, de zwoele huilerige en toch levenswijze woorden in die song nog dromen. Dan ben ik daar weer, in die danstent vol klamhandige jongens, en meisjes in zelfgenaaide zomerjurken met een boothals. Ik met mijn voile strik, jij met die botsauto-schoenen.

Jij hebt jouw moeilijkheden intussen gehad en ik de mijne, dat is zeker…