Volkswijsheden

“Misschien een vervelende mededeling voor u”, tettert het uit de luidsprekertjes in mijn trein. We staan stil in een weiland. Ergens langs de Veluwezoom. “Deze trein heeft een technische storing en gaat niet verder dan het volgende station. Daar dient u uit te stappen. Een andere trein neemt u mee naar de eindbestemming. Nogmaals onze excuses voor het ongemak.” Na een collectieve zucht door de coupe, daalt de rust in. Ik staar naar buiten. In het weiland is een groep meeuwen neergestreken. “Meeuwen op het land, storm aan het strand” schiet door mijn hoofd. Volkswijsheden die spontaan oppoppen. Het gebeurt me vaker.

De trein blijft waar hij is en ik leg me toe op de zeevogels. Nu ik ze wat langer volg, zie ik dat ze steeds met hun pootjes op de grond trappelen. Heel parmantig. Tijdens het ‘gabberen’ houden ze het kopje schuin en turen naar de grond. Ze zijn wormen aan het vangen concludeer ik. Creëer reuring en het voer komt naar je toe.

Soms jaagt de ene meeuw de andere weg. Om vervolgens op datzelfde plekje nog harder dan zijn voorganger te gaan stampen. Alsof ze elkaar aan het aftroeven zijn. “Haantjesgedrag”, glimlach ik.

Geen meeuw die wat vangt en ik verlies mijn interesse. Dan maar een gratis krant. ‘Wilders op dodenlijst Alqaeda’, kopt er eentje. “Boontje komt om zijn loontje”, denk ik onbewust. Creëer reuring en hetgeen wat je zoekt komt naar je toe. Zou hij daarvoor ook moeten trappelen?