Voor altijd

Als ik in mijn auto stap hoor ik opnieuw het pingel geluidje van mijn mobiele telefoon. Even bekruipt me het gevoel om de me zojuist toegezonden berichtjes te lezen, maar iets in mij zegt me het niet te doen. Ik heb de deur van mijn hart dichtgetrokken. Niet langer zal hij nog op een kier staan. De bestaande sloten zullen vervangen worden door veilige pensloten en het hang en sluitwerk zal alleen nog van corrosiewerend materiaal zijn. Het bord met verboden toegang zal al vanuit de verte zichtbaar zijn.

Ik heb je ontmoet via een datingsite. Eenzaamheid heeft me doen besluiten lid te worden. Nooit alleen maar altijd eenzaam is geen fijne gewaarwording, dus op zoek naar die man zonder witte sportsokken, naar die man met strakke boxershort en last but not least… naar die man met inhoud.
Daar was jij. Uit het niets sprak je me aan. Je was onder de indruk van mijn foto en mijn sceptische profiel. Je wilde mailcontact en zonder één moment te pushen wist je de juiste snaren te raken, waardoor ik me liet meeslepen in een verzengend chatgebeuren. Ik heb met je gecamd, iets dat ik altijd verafschuwde omdat ik gewoon geen behoefte had aan 18 cm kloppend paars op mijn beeldscherm. Jij liet me zien hoe mooi het kon zijn, hoe puur. Jij werd mijn perfecte vreemdeling.

Mijn auto zoeft over de weg terwijl de airconditioning een monotoon geluid produceert. De koelte in de auto staat in scherp contrast met de dampen op het wegdek. Het is warm voor de tijd van het jaar. Mijn gsm praat opnieuw tegen me maar ook nu wil ik je sms niet lezen. Ik ben in de war en heb geen behoefte aan je liefkozingen via een klein schermpje. Ik wacht nog op het nieuwe hang en sluitwerk en tot die tijd moet ik het fort bewaken zonder hulpmiddelen.

Je wilde me zien. Niet zien op een scherm maar in het echt. We spreken af in een wegrestaurant en we eten zalm, terwijl we ons verkneukelden om het gepeupel wat er in zo’n etablissement zit te eten. Je hand raakt de mijne en ik voel een tinteling door mijn lijf gaan. Dit is chemie. Dit is geweldig. Dit is reuze gevaarlijk. Je doelstelling om me te zien is duidelijk. Je was nieuwsgierig naar wie er achter de foto zat en je verteld me dat ik toegankelijker ben dan je in eerste instantie dacht. Dat je getrouwd bent wist ik al en ik doe mijn uiterste best dit onderwerp te vermijden. Jij snijdt elk stukje huwelijk echter aan alsof het een immens grote slagroomtaart is. Geen partje wordt overgeslagen en ik merk de bevlogenheid waarmee je spreekt. Je gaat je vrouw nooit verlaten, dat is me duidelijk. Bij dit soort uitspraken komt er altijd een soort van warrior in me naar boven. Iets in me wil die uitdaging met beide handen aangrijpen en terwijl je je laatste stukje zalm naar binnen werkt weet ik dat ik ga verliezen.

Als mijn auto tot stilstand komt voor het stoplicht, pak ik mijn gsm uit mijn tas en lees ik je berichten. Je houdt van me, je wil me niet kwijt, je bent bang me te verliezen, je kan niet zonder me. Deze kreten doen me niet zoveel, die lees ik tenslotte al een week lang. Ik ga eraan wennen. Ik heb een keus gemaakt. Ik heb je voor een voldongen feit gezet. Of je vrouw, of ik. Dat ik het niet zou gaan worden wist ik al bij voorbaat. Nu het daadwerkelijk zo is ben ik klaar met je. Ik wil niet langer je geliefde zijn. Ik ga niet de minnares van je leven worden terwijl er naar alle verwachting nog 4 andere vrouwen zullen zijn. Ik zal altijd nummer 1 zijn, desnoods als herinnering. Ik huil door airco gekoelde tranen en langzaam laat ik de koppeling van mijn auto opkomen. Voor me zie ik de lucht grijs worden en de eerste druppels vallen op mijn ruit. Mijn ruitenwissers maken een snerpend geluid. Te lang niet gebruikt, in tegenstelling tot mijn ziel.

Mijn telefoon rinkelt. “Met mij” klinkt je stem door het speakertje. “ Ik mis je zo, meisje. Wil je alsjeblieft van me houden, voor altijd?”
” Ja, voor altijd”. Als ik mijn mobiel in de Franse rivier gooi komt er een stukje rust over me. Terwijl ik mijn, voor de gelegenheid aangeschafte, caravan instap kijk ik nog even achterom en zie ik dat mijn gsm een kringetje in het water vormt. Voor altijd verdwenen. Net als ik.