Vreemde lippen aan je mond

Ik heb met mijn oren dicht naar jou geluisterd
En ik hoorde niets bijzonders aan je stem
Toen je al die lieve dingen hebt gefluisterd
Dacht je hoogstwaarschijnlijk elke keer aan hem
Wat doe je als je erachter komt dat je vriendin is vreemdgegaan? Ik dacht het altijd meteen te weten: dumpen die meid! Ook al zou ik van binnen kapot gaan, de gedachte van haar met een andere kerel zou me nog verrotter doen voelen dan het accepteren van haar leugens. Verdriet, pijn zullen overheersen, maar ook een ongelooflijke woede en afkeer naar haar toe. Want zij heeft het geflikt om met haar handen, lippen, tong en weet ik veel welke lichaamsdelen aan een ander te zitten. De gedachte alleen al is misselijkmakend. Dus meteen afkappen, stoppen, finito! Of niet? Jij mag het zeggen.
Ik heb bewusteloos naast jou in bed gelegen
En ik heb niet eens een aarzeling gevoeld
Toen ik je lichaam zonder passie zag bewegen
Omdat je passie voor een ander was bedoeld
Een jongen heeft twee jaar een relatie met een meisje en hem wordt op een dag verteld dat zij in een zatte bui gezoend heeft met een vreemde kerel, een week voordat hij en het meisje daadwerkelijk een relatie kregen. Hij dumpt haar, want zoiets doe je niet. Maar zij is teleurgesteld, want ze hadden op het moment van haar actie ‘officieel’ nog geen relatie toch? Ze vergat even dat ze elkaar voordat het ‘officieel’ werd, al vier maanden kenden en dat hij haar net begon te vertrouwen. Dus voor haar kans om haar ‘vrijgezelle’ bestaan nog even goed te benutten voordat ze zich in een relatie zou storten. Buiten dat hij het niet leuk vond dat ze het gedaan had, vond de jongen het nog erger dat ze het verzwegen had voor hem. Want twee jaar lang heeft ze in principe gelogen tegen hem. Uiteindelijk bleef hij bij haar, want ze hadden immers twee jaar een perfecte relatie gehad, waarin zij nooit meer iets uithaalde. Weegt een lange relatie dan toch zwaarder? Jij mag het zeggen.
Het ontbreekt me aan de moed om jou te vragen
Of die ander tussen ons is in gaan staan
Ook al voel ik mij vernederd en verraden
Ik ben doodgewoon te bang dat je zult gaan
Het probleem met veel mensen is dat ze bang zijn iets toch al zo breekbaars kapot te maken. Vaak hebben bedrogen partners iets in de gaten maar zijn bang om hun relatie op het spel te zetten door hun vriend, vriendin of echtgenote te confronteren met de vraag. Vaak is het beter om iets niet te weten dan wel. Toch blijft het aan deze mensen knagen. Zeker als ze in tijdschriften lezen over die 45 procent van de Nederlanders die wel eens vreemd gaat. Meestal zijn alcohol, verveling, onbedwingbare lustgevoelens of een combinatie van de drie een reden om even iets ‘anders te proberen.’ Een reden. Geen excuus dus.
Onbedwingbare lust. Vooral die reden is voor mij de grootste reden om de relatie dan te verbreken. Dat je vriendin een te flexibele ruggegraat heeft zodat ze zichzelf niet onder controle kan houden als ze na een paar glazen alcohol in de verleiding wordt gebracht door een andere kerel. Dat ze even alles laat gaan, al haar principes en maar een ding wil; even geil zijn bij een ander, zoenen, voelen, neuken. En niet met mij. Nee, met een kerel die ze na haar actie waarschijnlijk nooit meer spreekt. Hooguit een keer op straat tegen komt. Dat ze om die reden een relatie op het spel zet is voor mij funest. Je krijgt dan het excuus te horen dat ‘het allemaal niets voorstelde.’ Ja, maar toch stelt het vaak genoeg voor dat maar 32 procent van de mensen die vreemdgaan het opbiechten aan hun partner. Hoewel dat vaak toch het beste is. Want voor de partner is niets erger dan er ‘via-via’ achter te moeten komen. Verzwijgen maakt het alleen maar erger. Want al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. Ik zou liever hebben dat mijn vriendin het eerlijk tegen me vertelt als ze iets zou doen , zodat er over te praten valt, dan dat ze het verzwijgt en mij voor lul gebruikt. In principe zou ze me op mogen bellen: “Schat, ik ga over een seconde vreemd, dus je mag zeggen wat je wil met onze relatie.” Dan weet ik het in ieder geval en dan weet ik waar ik sta. Toch? Jij mag het zeggen.
Ik heb met mijn ogen dicht naar jou gekeken
En ik weet niet meer of ik je nog wel ken
Want mijn zekerheid is voor de angst geweken
Dat ik eigenlijk een vreemde voor je ben
Het probleem met vreemdgaan blijft natuurlijk; wat is vreemdgaan? Zoenen? Het handwerk? Seks? Laat ik het zo zeggen; voor mij is zoenen fataal. Want ook al hoor je vaak het excuus: “Het was een zoen, ‘t stelde niks voor”, toch was de ander op dat moment even een moment zo geil dat ze zich even liet gaan. Zonder na te denken. En als ze dat een keer doet, wie zegt mij dat het geen tweede keer gebeurt? Of een derde? Of dat ze op een dag in bed ligt met iemand? Noem me streng, dat mag, iedereen houdt er nu eenmaal andere principes op na. Het is met vreemdgaan alleen zo dat je niet weet hoeveel pijn je iemand doet totdat iemand het bij jou doet. Pas als je ervaring hebt, ken je de pijn, de woede. Ik zou het dus niet over mijn hart kunnen verkrijgen om mijn vriendin te bedriegen. Maar de geloofwaardigheid van die zin is helaas erg klein omdat iedereen die vreemdgaat dit ook verkondigt. Dus dan rest er het vertrouwen in elkaar, waar ik gelukkig niet aan hoef te twijfelen. En dan blijft er voor de vreemdgangers het probleem van de lange relatie; want is het nog wel zo makkelijk om een relatie van een jaar of langer te verbreken bij uitkomst van een tongworstelavontuurtje van je partner met een ander? Ik denk het niet. Maar jij mag het zeggen.
En dat ik in deze leugen moest belanden
Heeft me niet alleen verward maar ook verwond
Want je lijf is aangeraakt door vreemde handen
En er zaten vreemde lippen aan je mond

Frank van Bergen