Gezellig aan het natafelen met een vriendin raken wij in gesprek over : vriendschap.
Wat is nu eigenlijk vriendschap. En elke vriendschap met welk persoon dan ook, is anders, toch?? Zo heb ik vele vriendinnen waar ik met elk op zich een heel bijzondere vriendschap heb. Het beschrijven zal voor ieder op zich anders uitpakken maar de hoofdmoot in al deze vriendschappen is toch wel: eerlijkheid en wederzijds respect. Luisteren naar elkaar en vooral elkaar steunen in welk probleem dan ook.
Nogmaals dit is mijn inzicht van vriendschap en om eerlijk te zijn bewijst dit weer dat je niet zomaar een vriendschap met iemand hebt. Je bent niet zomaar iemands vriend of vriendin, daar moet gewoon verdomd hard aan gewerkt worden, net zo hard als aan een huwelijk.
Maar doen we dat nog tegenwoordig???
Zo heb ik een vriendin waar ik mee koffie drink, een avondje mee uit ga of lekker mee aan de telefoon hang.
Een vriendin die op mijn kinderen past als ik werk, die al mijn zorgen aanhoort en daardoor juist onvoorwaardelijk achter mij blijft staan, waar ik mee winkel, die het eerst hoort over mannen en waar ik, met mooi weer, mee op het terras zit. Een echte vriendin dus!!.
Toch heb ik ook een vriendin die vaak bij mij eet, haar problemen uitstort, luistert naar wat ik te vertellen heb en raar maar waar, waar ik na het eten, lekker met een tandenstoker tegenover elkaar zittend, geniet van dat rustige moment.
Als wij daar over nadenken schieten we beiden in de lach en is het eigenlijk te bizar voor woorden.
We spreken tegelijk af: als een van ons het nog eens ver gaat schoppen en we komen op tv als de vriendin van … dan is dit onze herinnering aan elkaar.
We komen nu even niet meer bij, want ja wie van ons gaat het verder schoppen?? en kun je nog veel bereiken na je 35e als vrouw en moeder??
Wij denken van wel en weet je waarom???
Altijd alles positief benaderen!!
3 reacties
Martijn · 30 april 2003 op 10:31
Mijn mening is dat jouw verhaal in principe klopt, alleen denk ik wel dat elke vriendschap functioneel is.
Iemand die je ontmoet en waar later een vriendschap uit ontstaat kies je, denk ik, in eerste instantie op zijn/haar kwaliteiten/voordelen waar jij gewin uit kan halen.
Bv. De vriendin die op je kinderen past.
Als er teveel van iemand gevraagd/verwacht wordt, haakt men vaak af.
Ik denk dat dit ook de rede is dat een vriendschap vaak langer stand houdt dan een huwelijk.
Uiteindelijk zal er wel een gevoel ontstaan van ‘houden van’ of een soort van symbiose, maar ik denk wel dat het uitgangspunt functionaliteit blijft, en dat het mes aan twee kanten snijdt.
Groet Martijn..:-D
Kobus · 30 april 2003 op 13:15
Prima column !
Vriendschap betekent voor mij :
investeren en geven zonder iets terug te verlangen. Vrienden hoeven geen dank je wel te zeggen. Er zit in een vriendschap een niet uitgesproken vanzelfsprekendheid van betrokkenheid. En in die zin vind ik ‘functionaliteit’ ook niet zo passen bij een oprechte vriendschap. Hoewel het uiteraard best een functie heeft m.b.t. je ego. (Het streelt je gevoel wanneer iemand je nodig heeft. En het geeft geborgenheid wanneer je op iemand terug kunt vallen).
Wat betreft de tijdsduur. Daar zit misschien wel iets van ‘functionaliteit’. Iemand de tijd gunnen om na een vervelende periode weer tot zichzelf te komen, dat doen de meeste weldenkende mensen wel.
Begrip kent echter wel een tijdslimiet. Je mag nu ff anders zijn, als je over een poosje maar weer gewoon doet. Vaak zie je dan ook dat de vriendschap behoorlijk op de proef wordt gesteld wanneer een vriend(in) die begripsperiode overschrijdt. Dan komen er irritaties, frustraties omdat je goede bedoelingen geen effect hebben. Maar een ECHTE vriendschap kan dat wel hebben.
Kees Schilder · 1 mei 2003 op 11:42
Een pareltje, Dinah.Maar ik had niet anders van jou verwacht. Kun je die vriendin van het terras niet af en toe inruilen voor mij?
liefs
kees