Vrijdag

Friia heeft mij vlinders geschonken die ik gretig heb verorberd en nu zitten ze gevangen in mijn buik. Het is vrijdagavond wanneer ik door de versnelling van het vliegtuig in mijn stoel wordt gedrukt. Geen voorschot op het weekend dit keer met het wekelijks avondje poolbiljart want vandaag moet ik als de donder voor een bliksembezoek naar Schotland. De wielen komen los en in ijltempo verdwijnt de grond onder mijn voeten. Ik moest en zou het huis, dat ik op internet had gespot, in levenden lijve zien. Een buitenkans van misschien dan toch het winnende lot. Duizenden gedachten, over allerlei zaken die geregeld moeten worden voor een migratie naar Schotland, veroorzaken heftige turbulentie in mijn hoofd. Zoveel plussen en minnen die overwogen moeten worden en gelukkig zit mijn zus als balans in de weegschaal aan mijn zijde.

Ik probeer mijn rust te vinden in de symboliek die in een dag als deze verscholen ligt. Vond Robinson Crusoe ook niet de steun en toeverlaat in Vrijdag nadat hij hem van de ketens had ontdaan? Ontketend voel ik mij. Een leven op zijn kop. Geen vastigheid meer maar alleen de vrijheid als garantie. Met een legio aan mogelijkheden zal ik op mezelf zijn aangewezen maar ik ben klaar voor het avontuur.

De druk op mijn oren neemt toe. Onzekerheid brengt me vertwijfeling. Ook een schone omgeving kent donkere dagen. De support van vrienden en kennissen maakt een besluit te vertrekken ook niet eenvoudiger en vormt een waar dilemma. Of zijn ze me toch liever kwijt dan rijk? Ik schud de negatieve gedachten resoluut van me af, het is vandaag immers niet de dertiende.

Ik vlieg met mijn hoofd door de wolken en kijk naar buiten. Een stralende zon in een azuurblauwe lucht geeft de wattendeken van wolken een gouden gloed. Aan de einder lonkt een nieuw begin. Een floers voor mijn ogen vertroebelt mijn zicht. Ik leg mijn hoofd ter ruste tegen de hoofdsteun van het krappe vliegtuigstoeltje en sluit mijn ogen. Is dit mijn ticket naar de droom die ik naleef? Laat het een goede vrijdag zijn.