Ik heb gekozen voor vrijwilligerswerk bij het Rode kruis, zo ben ik van de straat en heb ik iets nuttigs om te doen. Ik merk sinds ik voor het Rode Kruis werk dat ik echt nuttig ben en dat ik mijzelf erg goed ontwikkelt in heel veel opzichten, met name de leidende rol trekt mij. Toch blijft iets mij dwars zitten, namelijk dat er weinig jongeren vrijwilligerswerk willen doen. Ik ben één van de zéér weinig Marokkanen die er vrijwilligerswerk doet. Hoe komt dat toch? Waarom heb ik nog nooit een Marokkaanse Rode Kruis vrijwilliger gesproken?
Ik weet het niet maar hoop wel dat ze zullen komen.
Vorige week sprak ik de eigenaar van fitnessclub City Gym, een sportschool in de Zaagmolenstraat. Hier werkt 17 man en vrouw op vrijwillige basis en het aller mooiste is: “Alle nationaliteiten doen er vrijwilligerswerk, van Nederlander tot Marokkaan, van Turkse tot Afghaan.”
Prachtig, alleen beseft de heer Stoker dat er weinig credit is onder de jeugd en ouders om dit soort werk te doen. Geld is en blijft een groot probleem, want altijd maar eigen geld gebruiken zoals de heer Stoker houd ook een keer op. Subsidie is er ook al niet.
Sporten is erg duur, maar als ouders nu eens beseffen dat hun vrijwillige steun de prijs iets kan drukken, is dat mooi voor de jeugd die het erg krap heeft.
Ook oudere zijn dus de toekomst, namelijk de toekomst van kleine sportscholen en de jeugd.
Karim Khaoiri
12 reacties
Mosje · 18 februari 2005 op 13:48
Wat mij betreft
heeft Ali B. afgedaan.
We maken van jou
onze eigen troetelmarokkaan.
[i](in raptempo te lezen.)[/i]
😉
Rotterdammer · 18 februari 2005 op 13:55
Het troetelmarokkaantje ben ik niet. Ik ben net zo Nederlands als u.
Ik ben een persoon/mens zoals ieder ander maar ik doe geen vrijwilligerswerk vanwege mijn bekendheid, sterker nog ik ben helemaal niet bekend.
Ali B, doet is Ambassadeur voor War Child 3x klappen, want iedereen kan Ambassadeur worden maar hoeveel tijd heb je er voor over?
Ik veel en doe het puur omdat ik mensen wilt helpen en niet anders.
IK BEN GEEN TROETELMAROKKAAN
pepe · 18 februari 2005 op 14:10
Iets vrijwillig doen voor of met elkaar is altijd dankbaar.
Leuk geschreven weer.
Mosje · 18 februari 2005 op 14:37
Beste Rotterdammer, trek het je niet aan. Mijn reacties zijn vaak ironisch, sarcastisch, sardonisch, of satirisch.
Dat je vrijwilligerswerk doet vind ik erg goed van je, temeer omdat je het doet om onbaatzuchtige redenen.
Maar in je verhaaltje ga jij zelf in op zaken die te maken hebben met het Marokkaan zijn, tja, en dan kan ik het niet laten daar een grap over te maken.
Raindog · 18 februari 2005 op 16:28
Dat heb je ook met die Mosjes, die zie je ook nooit iets nuttigs doen en zeker niet vrijwillig… 😉
Serieus nu: ik als fervent voorstander, prediker en representant van simpelheid, vind dit in al zijn simplisme echt een heel erg leuke column!!
Ma3anne · 18 februari 2005 op 17:53
[quote]Waarom heb ik nog nooit een Marokkaanse Rode Kruis vrijwilliger gesproken? [/quote]
Die zitten misschien bij de Rode Halve Maan?
Rotterdammer · 18 februari 2005 op 21:26
in Nederland is alleen het rode kruis in acht en geen rode halve maan
Shitonya · 19 februari 2005 op 11:45
R’dammer: Ma3 meende het geloof ik niet zo serieus -_-
Verder is het vrij kort en simpel thinking. Eerder materiaal voor een dagboek, maar voor een column is hij iets te simpel
prikkels · 19 februari 2005 op 13:37
Maar waar gaat het uiteindelijk om: dat je als Marrokaan vrijwilligerswerk doet of dat er uberhaupt door jongeren aan vrijwilligerswerk wordt gedaan? 🙂
Rotterdammer · 19 februari 2005 op 18:54
Het gaat er in eerste instantie om dat héél weinig jongeren vrijwilligerswerk willen doen. En daarnaast koppel ik dat ook terug naar het vrijwilligerswerk wat ik doe voor het Rode Kruis en waar ik werkelijk geen enkele marokkaan heb gezien of gesproken deze komen in het landelijke systeem nauwelijks voor.
Columnx is niet de enige medium van welke ik gebruik maakt, ik probeer via deze weg discussie te ontlokken bij mensen.
mrcrash · 19 februari 2005 op 19:44
Ken je de cijfers dan? Of is het een Westerse aangelegenheid? Ik kom uit het Oosten des lands en daar zie ik genoeg mensen en ook jongeren die aan vrijwilligerswerk doen. Ook de meest zware en ondankbare vrijwilligersbaantjes. Wat te denken van buddy’s. Niet leuk als bij je volgende bezoek je ‘client’ overleden is. Maar ze gaan vol goede moed verder een ander helpen. Op hun ziel er een littekentje bij een butsje hier en een bultje daar. Ze geven niet op.
Dus ik ben benieuwd waar jij je op baseert?
Rotterdammer · 19 februari 2005 op 20:34
ik kijk naar cijfers in de grote steden
Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht daar zie je steeds minder vrijwilligers en dan kom ik terug bij het Rode Kruis.
De gemiddelde leeftijd is 55!
Jongeren in de City doen liever geen vrijwilligerswerk.