Ik heb ze al een tijdje niet onder ogen gehad, maar ik zal nooit vergeten welke kritiek er steevast in mijn basisschoolrapporten stond: Susan is wel wat dominant. Die onderwijzers hadden mij prima door, ik kan niet anders zeggen. Helaas heeft het woord ‘dominant’ wel een wat negatieve lading. Ik zeg liever dat ik gewoon heel goed wist wat ik wilde. De baas spelen, dus. Maar om dat nou dominant te noemen… Inderdaad, ik kan ook niet zo goed tegen kritiek. In mijn middelbare schooltijd wist ik het eigenlijk ook wel. Ik wilde gewoon mijn ding doen. Een grote bek en een ‘nou en’-houding waren mijn handelsmerken. Niet zelden schold ik een scheidsrechter of tegenstanders uit, want ik wilde winnen. Vriendjes had ik niet, want ik wilde die ene jongen en niemand anders. Hij wilde mij niet, maar dat wilde ik dan weer niet weten. De algemene opinie zal zonder twijfel zijn geweest: die Suus, die komt er wel.

Toch is het ergens niet helemaal goed gegaan. Ik ben rechten gaan studeren, omdat ik (nog) niet wist wat ik wilde. Vervolgens presteerde ik het om binnen die studie twee keer een verkeerde richting te kiezen. Omdat ik toch wel graag die bul wilde is het uiteindelijk gelukt met die studie, maar vraag niet hoe.

Vorig jaar om deze tijd wist ik het zeker: ik wilde rechter worden en dus wisselde ik voor de derde keer binnen vier jaar van baan. Ik wilde ook de rest van mijn leven met hem blijven samenwonen en ach, een paar kids wilde ik ook wel. Inmiddels woon ik weer alleen, wil ik al lang geen rechter meer worden en ben ik ook bij lange na nog geen moeder. Ik weet niet eens of ik dat wel wil, eigenlijk.

Maar er gloort hoop aan de horizon! Nadat ik vanochtend bijna meteen wist wat ik wilde aantrekken, stond ik vanmiddag in de Bijenkorf met een dot van een Guess-horloge in mijn handen. ‘Ik wil hem’, zei ik en zij pakte hem voor mij in. ‘Wilt u er een tasje bij?’ Ik aarzelde geen moment en zei: ‘Ja, graag!’

Zo! Het begin is er. Nu nog de belangrijke beslissingen nemen.

Categorieën: Maatschappij

12 reacties

Mosje · 8 juli 2004 op 13:55

Verdorie. Dacht ik na je debuut hier met een [i]special lady[/i] van doen te hebben, blijkt dat je hetzelfde bent als alle andere vrouwen.
Winkel- en koopziek.
:laugh:

UrbanSuus · 8 juli 2004 op 15:22

Nou zeg! Wel lief blijven, hoor… Anders kan ik strax – heel standaard – ook nog ‘zwaar depressief’ aan dat lijstje toevoegen…. 😛

Mosje · 8 juli 2004 op 15:43

Ach suus, bekijk het maar van de positieve kant: jij weet nu in ieder geval hoe laat het is.
🙂

Hans · 8 juli 2004 op 17:42

Ik wilde wat kritiek over je column schrijven. Goddank zag ik het dodelijke hiervan in. Dominant en niet tegen kritiek kunnen…………
Mooie column 😀

Ma3anne · 8 juli 2004 op 18:19

[quote]Nadat ik vanochtend bijna meteen wist wat ik wilde aantrekken[/quote]

Dit ziet er al aardig zelfverzekerd uit, Suus. Maar van dat horloge is helemaal perfect. Bij mij werd het een mooi Esprit-horloge ondanks grote budgettaire tekorten.

Het is het begin van de goede weg. 😉

Dees · 8 juli 2004 op 18:25

This could be me, waar je over praat. Zou het een probleem van een generatie vrouwen zijn? 😛

Leuke column.

archangel · 8 juli 2004 op 18:43

[quote]Zou het een probleem van een generatie vrouwen zijn? [/quote]

Ik moet zeggen dat ik mezelf er ook wel in terugzie, Desaparecida 😛 Vooral de tweede helft van de column is érg herkenbaar voor Archangeltjes! Maar misschien komt het ook wel omdat een groot deel van mijn sociale omgeving van het vrouwelijk geslacht is; een soort van ‘beroepsmisvorming’?? 😉

Inderdaad een leuke column!

Ma3anne · 8 juli 2004 op 18:45

[quote]Zou het een probleem van een generatie vrouwen zijn? [/quote]

Zou ik dan toch twintig jaar jonger zijn dan men zegt?
Ik denk, dat het meer een probleem is van iemand die even zichzelf en de weg kwijt is en dat is niet leeftijdgebonden, vrees ik.

UrbanSuus · 8 juli 2004 op 18:55

[quote]Ik denk, dat het meer een probleem is van iemand die even zichzelf en de weg kwijt is[/quote]

Soooooooooooooo true…. 🙁

UrbanSuus · 8 juli 2004 op 18:56

Maar gelukkig ben ik niet alleen! 😉

Louise · 8 juli 2004 op 19:17

Nee joh, tuurlijk ben je niet alleen. Volgens mij probeert iedereen dat ook te zeggen. Alleen valt het niet mee om het woordje herkenbaar te omzeilen 😉

(Gaat iedereen nou ineens van foto wisselen? Wel verwarrend hoor)

Shitonya · 8 juli 2004 op 22:25

Erg herkenbaar, niet weten wat je wil en steeds van hot naar berg springt. Aardige column 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder