Waar ga ik naartoe?

Ongeveer anderhalf jaar geleden leek het alsof de te hoge snelheidstrein van mijn leven door een verkeerde wissel in een diepe afgrond stortte. Alles leek kut, klote en oneerlijk. De liefde van mijn leven, dacht ik toen, had mij verlaten en ik was alleen in een wereld vol haat, achterdocht en leugens. Ik wilde weer kunnen leven, met vrienden en vriendinnen, de leukere dingen van het leven weer oppakken. Maar het leek alsof dat niet lukte omdat ik overspoeld was met emoties: haat, liefde maar vooral het gevoel van onmacht. Vastklampend aan de verkeerde mensen probeer je jezelf te herstellen, in de hoop dat die een stukje van je oude leven terug kunnen geven. Tot je inziet dat deze mensen zelf emotioneel in de knoop zitten en je alleen maar dieper in de put helpen. Pas als je zelf vrede sluit met alles wat er is gebeurd zie je alles weer helder. De wereld vol haat, achterdocht en leugens blijkt ineens een plek vol mogelijkheden te zijn. De mogelijkheid om te genieten, de mogelijkheid om te doen wat jij wilt en vooral de mogelijkheid om jezelf te leren kennen.

Nu, achteraf, kijk je lachend terug op die periode. Door dat alles ontstaat de mogelijkheid om nieuwe mensen te leren kennen, nieuwe plekken te zien en nieuwe dingen te doen.

Ook de ziekte van een familielid zorgt ervoor dat je alles wat beter kunt relativeren. Het verloren gaan van een relatie is wel erg, maar als je alle andere ellende om je heen ziet dan weet je dat je jezelf eigenlijk niet zo aan moet stellen. Gezond zijn, en dit klinkt oubollig, is het belangrijkste in het hele leven. Dat wil nog niet zeggen dat je iedere dag moet plukken en altijd fluitend over straat moet lopen, maar je leert wel te beseffen dat je blij moet zijn met jezelf zoals je bent, met wat je hebt en wat je doet.

Sommige mensen zeggen wel eens: jij bent nooit tevreden. Maar in mijn ogen heeft iedereen iets wat hij of zij wil. De één praat er meer over dan iemand anders maar uiteindelijk wil iedereen iets bereiken. Sommige mensen zijn misschien wat meer materialistisch dan anderen en die moeten zich waarschijnlijk ook gelukkig achten, want waarschijnlijk hebben ze niets beters te willen.

Het grootste gros van de mensen zal toch wel iets anders willen zoals het herstel van een familielid met ernstige ziekte. Of het contact herstellen met een oude vriend, vriendin of familielid. Misschien ook wel het vinden van een leuke baan of het afronden van een studie. Of misschien wil je juist nieuwe mensen ontmoeten, en misschien zelfs wel verliefd worden. Wat je ook wilt, je zult er altijd je best voor doen. En dat lijkt mij ook wel goed, want zonder doel blijft er weinig meer over om voor te leven.