Waarheidswaanzin

Iedere morgen, steevast twintig seconden voor zeven word ik wakker van dat kleine tikje dat mijn wekker maakt, vlak voordat hij afgaat. Als ik opsta stoot ik mijn hoofd tegen de schuine wand. Terwijl ik een lelijk woord fluister pak ik het scheermes van zijn geheime bergplaats en vertrek richting badkamer. Doordat de deur van haar slaapkamer openstaat, zie ik de cd’s, kleding en schoolboeken van mijn dochter door elkaar liggen op de grond. Wat een zooitje! De badkamer is bezet. Als zij op dit moment haar benen scheert is het gelukkig niet met mijn mes. Dan maar naar beneden. Ik zwaai door het raam naar de winkelmeisjes van de bakker aan de overkant en ik begrijp niet waarom ze zo giechelen, terwijl ze met hun handen voor de mond terug kijken. Ik haal mijn schouders op en ga zitten, enkel en alleen gekleed in mijn onderbroek. Ik schakel de computer aan en open mijn mailbox.
Mijn hart slaat een slag over als ik een nog ongeopende mail ontdek, van Nes, mijn ex lover die nu helemaal aan de andere kant van de wereld woont. Het is al heel lang geleden, maar ik kan haar niet vergeten, ik krijg haar niet weg. Ze zit onder mijn huid als een onzichtbaar tattoo.

[i][b]Loch Nes[/b][/i]

[i]vriendin monster griet[/i]
[i]mijn trekkend en duwend[/i]
[i]plezier en verdriet[/i]

[i]vraagt en geeft op haar moment[/i]
[i]om reden[/i]
[i]die alleen de dichter kent[/i]

Ze heeft afgelopen nacht een komeet gezien en vraagt zich af wie dit alles bestuurt. ,,Ik zou het stink vervelend vinden als ik na mijn dood, geen antwoord zou krijgen op al mijn vragen’’, schrijft ze. Ik moet denken aan een stuk dat ik las op CX ‘ambitiepietsie’ van CJvZ. Hierin stelt de schrijver, dat mensen die vragen dom zijn, omdat ze hiermee laten merken dat er dingen zijn die ze niet weten en mensen die niets vragen zijn onwetend. Dit lijken wijze woorden, maar is het ook waar? Tegenover iedere waarheid kan ik een andere stellen. Bijvoorbeeld: domme mensen zullen door vragen stellen steeds meer weten en zijn dus heel erg slim.

Maar waar komt toch die vreemde drang de waarheid te willen weten vandaan en wat heb je er aan? Het heeft mij persoonlijk nooit geluk of plezier gebracht. Als je de waarheid kent achter elke truc is de magie verdwenen en blijkt de waarheid een desillusie. Als je angstige vermoedens uitkomen is de waarheid vaak pijnlijk. De waarheid van Bush heeft al duizenden mannen, vrouwen en kinderen het leven gekost. Zo vaak blijkt de waarheid van gisteren, vandaag een leugen te zijn.

Kinderen vragen niet naar de waarheid. Zij accepteren het nu en elk moment is een belevenis. Hun blijdschap is intens en hun verdriet is kort. Verwonder, kijk, huil en leer als een kind, dan is het niet nodig dat je alle antwoorden vindt. ‘De waarheid’ aan me hoela ‘waanzin’ zal je bedoelen.

[i] (Ik draag deze column op aan lee, omdat haar oom alle Oki’s en Doki’s heeft, aan pee voor de hulp en aan nes voor de inspiratie)[/i]