Waarom dominee

“Bij een ieder van ons, dringen van tijd tot tijd de ‘waaroms’ zich op m.b.t. de ellende waar dit leven hier zo vol van is. Je vraagt je vaak af: waarom overkomt mij dit? Waarom gebeuren dit soort dingen? Ja: waarom laat Gód dit gebeuren??” Ik was benieuwd. Dominee ging verder. “In de Bijbel, in het boek Job vindt u het antwoord: God doet dit om tegenover de Satan en de wereld om u heen te demonstreren, dat Hij bezig is nieuwe mensen te scheppen. Mensen die hun God weer liefhebben boven alles. Zelfs in de diepste ellende Hem niet loslaten. Maar juist dan, terwijl ze weten dat Hij Zelf het is die deze ellende in hun leven laat gebeuren, naar Hem vluchten om hulp.

Job staat dus helemaal niet zo ver van ons af, broeders en zusters. Hij torent helemaal niet zo ver boven ons uit. In dit opzicht staan wij naast Job. Immers: wat God met Job deed, doet Hij ook met ons. Daar is Hij op dit moment misschien in uw leven druk mee bezig. Hij onderwerpt ook u en mij regelmatig aan een test om te laten zien dat, als zijn Heilige Geest ons vasthoudt, Satan ook ons geloof nooit echt kapot krijgt, hoe diep we er ook onderdoor gaan.

Die vader en moeder, die aan het graf van hun lieve kind nog kunnen zingen van Gods verbondstrouw, ook al is het met een van tranen verstikte stem.
Die ongeneeslijk zieke, die niet verzuurt en verbittert en de hele dag ligt te jammeren, maar blijmoedig spreekt over de goede zorg van Vader in de hemel en vol verlangen uitziet naar de ontmoeting met de Here Jezus.
Dat jonge echtpaar dat niet opstandig God verwenst nu het een gehandicapt kind blijkt te hebben, maar in plaats daarvan aan Hem dagelijks de kracht vraagt om ook dit kind vol liefde te kunnen grootbrengen.
Die eenzame bejaarde in haar kleine kamertje, die niet steeds zucht: “Was ik maar dood!”, maar juist hardop levenspsalmen zingt.
Dat gezin dat voortdurend met financiële problemen kampt, maar toch een en al tevredenheid en dankbaarheid afstraalt.
De persoon die psychisch in de knoei zit en er soms geen gat meer in ziet, maar toch houvast blijft zoeken bij de HERE als Herder.
Die Amerikanen die, toen de wereld in Manhattan om hen heen instortte, geen vloekwoorden naar de hemel schreeuwen maar op straat hun handen vouwden en biddend bij God hulp zochten.

Het zijn allemaal levende bewijzen dat God op weg is naar een nieuwe aarde met vernieuwde mensen die God weer kennen en erkennen als hun Schepper en hemelse Vader. En die weten dat ze het leven alleen uit genade, om Christus’ wil, aan Hem te danken hebben.

God neemt in ons leven dus geregeld de proef op de som, broeders en zusters. En het is dan tegelijk ook een proef voor onszelf: valt God nu opeens tegen? Als God zo is en zo doet, hoeft het voor u dan opeens niet meer? Wilt u zo’n God niet dienen? Alleen een God die het leven een beetje leuk maakt?
Zo’n proef kan heel ontdekkend voor jezelf zijn! Vaak merk je dan, hoeveel egoïsme en eigenbelang er in je leven met God toch nog zit. En hoeveel opstandigheid, zo gauw het anders gaat dan jij graag zou zien.
Maar weet u wat het mooie is? Als je dat dan ontdekt, heeft de test dus ook voor uzelf effect gehad! Dan heeft God de test gebruikt om u weer meer bewust bezig te laten zijn met uw verhouding tot Hem. Dan bewerkt Hij d.m.v. deze test weer meer geloof in u, een nog sterker besef dat u alleen van genade leeft, een nog diepere liefde, een nog krachtiger volharding.
En weer is de Satan de grote verliezer!

Nee, het is geen pretje als God je zwaar op de proef stelt. Maar beschouw het alstublieft als een teken dat God het ook met u aandurft, zoals Hij dat met Job aandurfde. Hij durft blijkbaar ook u te gebruiken als demonstratiemateriaal van zijn eigen goede werk, tegenover de lasteringen van de Satan en de spot van de goddeloze wereld. En dat mag voor u een bewijs zijn, dat Hij bezig is ook u gereed te maken voor zijn nieuwe aarde, waarop straks aan alle ellende voorgoed een einde zal zijn gekomen.

Als je dat leert beseffen, kijk je niet langer met een zeker jaloersheid naar Job. Dan kijk je met verwondering naar het verlossende werk van God, ook in jouw leven.
Want niet Job was groot. Maar God is groot.
AMEN”.

Ik verliet de kerk, het regende pijpenstelen buiten, mijn jas lag nog in de auto. Ik draaide me om en keek de dominee aan die ons bij de uitgang een hand had gegeven. “En nu dan”? vroeg ik hem. Hij zei iets over een fijne zondag.

Toen ik kletsnat bij de auto aankwam, zag ik het linkerachterwiel leeg staan. “Dit is dus weer een test”, zei ik voor mezelf. Tijdens het wisselen van het wiel, dacht ik terug aan de preek, maar ergens diep in mij begon het ongeloof te kriebelen. Dit was niet leuk meer. Na jaren van absentie was ik eindelijk weer eens onder de Gemeente en nu dit. Ik zette mijn voet op de kruissleutel om goed kracht te zetten, het ding sprong van de wielmoer en knalde op mijn scheenbeen. Au, pijn en bloed. Satan had ook weekenddienst.

Toen ik dan eindelijk na twintig minuten wegrijden kon, drijfnat en met vieze handen, kon ik de druk niet meer weerstaan. Ik sloeg op het stuur en vloekte hardop. Jezus, wat luchtte dat op.