[size=xx-small][b]Waarom everzwijnwerpen een Olympische discipline moet worden.[/b][/size]
Lang, lang geleden, niet zo ver hier vandaan, moest de primitieve, knotsdragende, in tijgervel gehulde mens zorgen dat ie vlees en een dak boven zijn kleine schedel had. Vandaag trekken we niet meer op strooptocht uit, maar gaan we als wilde dieren, tot de tand/klauw gewapend naar de koopjesperiode. Of waartoe dacht u dat die lange kunststof nagels van de moderne vrouw anders dienen dan het indien nodig uitkrabben van de ogen van een naar-hetzelfde-rokje-graaiende-deerne? Toen ondergingen we ontberingen, en hadden we geen vrije tijd om iets anders te doen dan te overleven en de sociale banden aan te halen met een potje vriendschappelijk everzwijnwerpen.
Vandaag hebben de meesten van ons in de westerse wereld alles wat ons hart begeert, en wat men niet heeft, kan men zich in ruil voor een kleine tot aanzienlijke geldsom aanschaffen.
Zelfs zingeving verkoopt men, keuze in formaat, kleur en prijsklasse te over.
Boekjes, pockets-handig voor in de handtas van mevrouw, videobanden-excuseer, DVD’s tegenwoordig, spiritualiteitscursussen allerlei, of simpelweg een bezinningsweekend in een klooster.
“Eén ons zingeving voor u mevrouwtje, of mag het iets meer zijn? Om mee te nemen, of eet u het gelijk hier op?”
Mijnheer weet meestal beter en zoekt zijn vrijetijdsheil in terug-naar-toen bezigheden. Hij koopt het handboek “vissen voor Dummies; ontvreemdt zijn zoon de modelbouw Santa Maria, en de net iets minder handige Harry schaft zich eindelijk dat Playmobil-schip aan dat ie als kind niet kreeg van zijn ouders.
Vanop zijn schip levert ie strijd tegen denkbeeldige piraten van de tijd, ziet ie weer dat ene vriendje dat wél zo’n schip had, denkt ie aan al die tijd die al vervlogen is… misschien moet ie zich toch maar die Harley aanschaffen, wat zijn Joanne ook mogen zeggen.
Meneer en mevrouw Piratenboot, beiden doen ze het anders, maar beiden blijven ze voor het etalageraam van de sexshop staan contempleren, bij die mannequin met dat tijgervelletje uit het stenen tijdperk …
5 reacties
Ma3anne · 14 augustus 2004 op 08:52
Het rollenpatroon weer zeer markant naar voren gehaald. Ik hou niet zo van dit soort veralgemeniseringen over mannen en vrouwen. En ook de generalisatie dat de meesten in het westen maar alles zouden hebben wat hun hartje begeert, klopt niet.
Maar evengoed wel lollig om te lezen. 🙂
Dees · 14 augustus 2004 op 11:56
[quote]Of waartoe dacht u dat die lange kunststof nagels van de moderne vrouw anders dienen dan het indien nodig uitkrabben van de ogen van een naar-hetzelfde-rokje-graaiende-deerne?[/quote]
Voor het openkrabben van het ruggenvel, indien hij aan het prutsen is met het tijgervel natuurlijk. 😉
Goede binnenkomer!
Raindog · 14 augustus 2004 op 12:18
Ik vind hem leuk al had ik me bij de clou een andere conclusie voor kunnen stellen. Maar daar ging het even niet over.
Hoewel ik allesbehalve een hokjesdenker ben hou ik zeer van de veralgemenisering waar jij het over Ma3. In een soms te klein land voor zestienmiljoen ‘individuen’ waardeer ik enig overzicht om het enigszins begrijpbaar te kunnen houden, te beginnen met de distinctie tussen mannen en vrouwen. Ik geloof ook, dat vanuit een zeker belangstelling voor het onderscheid, de stap naar begrip voor elkaar en naar een focus op wat mensen onderling juist verbindt, gemakkelijker gemaakt kan worden. Dit kan in een relatie bijvoorbeeld prima aan de hand van een tijgervelletje ;-).
Anima · 14 augustus 2004 op 20:45
Dank jullie voor de reacties, maar graag wil ik even nuanceren.
Ik had niet de intentie de rolverdeling uit de doeken te doen en de clichés nog maar eens te bevestigen (ik heb zelf een hekel aan hokjesdenken), maar het is een lichtvoetige column, en daarin worden al eens dingen uitvergroot ten behoeve van het entertainmentsgehalte.
De voorbeelden die ik aanhaalde, waren ook niet meer dan voorbeelden, en m’n intentie was niet het gratuit ridiculiseren van man en vrouw in hun ‘rollen’, maar het aantonen van de ironie van naar zingeving zoekende wezens die deze dan net in léégheid gaan zoeken.
En voor jullie daar aanstoot aan zouden nemen, ik ben ook vaak een van die wezens hoor, dus ik oordeel niet, het is gewoon een vastleggen van een impressie op een bepaald moment, een column dus.
(De tijgervelletjes hadden een andere functie, namelijk het symboliseren van het onbewuste verlangen naar een tijd waarin het (over-)leven misschien wel moeilijker maar voor welen ‘voller’ leek.)
Maar goed, iemand (ik dus) die de essentie van haar eigen column (de mijne dus) moet uitleggen, moet nog maar even oefenen geloof ik *wink*.
Greetz,
Anima.
Mosje · 15 augustus 2004 op 20:17
Leukje column Anima, enne, nooit geweten dat dat contempleren heette, datgene wat voor seksshop-etalages gebeurt.
😛