DeVleg liep al een week lang te blaffen als een oude herdershond. Waarschijnlijk iets te veel sigaretten in combinatie met het heerlijke Hollandse klimaat en een wat lage lichamelijke weerstand. Toch maar even langs de huisarts was het advies van het thuisfront. Het bezoeken van de huisarts blijft een vreemd verschijnsel. Heb de keren dat ik mijn medicijnman bezoek altijd het idee dat ik bij de Koningin op bezoek ga, altijd zo formeel, koud, afstandelijk, belerend en bovenal irritatieverhogend.
U hebt een afspraak met………?
Uhh met meneer Klaasen……..
U bedoelt dokter Klaasen neem ik aan?
Als dokter zijn voornaam is zal het wel kloppen.
Eens kijken,…ja….DOKTER Klaasen, om half drie neemt u maar plaats in de wachtkamer.
Vreemde eigenschap om je voornaam te veranderen in je beroep, maak je alleen mee in de gezondheidzorg. DeVleg heeft nog nooit zijn fietsenmaker zich horen voorstellen als mecanicien Van Dijk wanneer de tourfiets weer zijn beurtje moest krijgen. Of dat Kelly van het zonnebankcentrum zich ineens zonneconsulent noemt in plaats van Kelly.
Het hele fenomeen wachtkamer vreselijk, wat een trieste aandoening. Zielige blikken om me heen van mensen die hun wachttijd verdoen met het observeren van de binnenkomende patiënten en geestelijk doktertje spelen, goh wat zou hij hebben buikgriep of psoriasis zie ik ze denken.
Het is ook altijd zo eng stil in de wachtruimte, mensen spreken niet, nee die fluisteren. Een hoestje galmt minuten lang na. DeVleg heeft dan de vervellende eigenschap om dan, in die idioot stille setting, juist de oortjes te spitsen. Alles moet ik horen, tegen wil en dank want ik kan me er ook mateloos aan irriteren. Tegenover mij een bejaard echtpaar dat al fluisterend het probleem prostaat bespreken. Zij heeft een los bovengebit en bij elke uitgesproken medeklinker wordt de uitgestoten lucht opgevangen door haar prothese.
Naast mij een man al lezend in een anderhalf jaar oude Panorama, heeft een heel raar fluitje in zijn neus bij iedere ademhaling hoor ik een hoog toontje mijn richting opkomen. Zijn vrouw zit vervolgens nerveus met zo’n keycord met veel te veel sleutels te pendelen.
DeVleg weet het wel, het ligt aan mezelf moet me niet op laten naaien door de omgevingsgeluiden zoals: piepende wieltjes van een rollator, voorbij komende naaldhakken, openen van een zakje snoep, eten van een biscuittje noem maar op. Maar er is geen alternatief. Wachten doen we met uitzicht op kale wanden, kunststof stoeltjes, zoemende tl-buizen en een overjarige leesmap.
Waarom geen gezellig moppie opbeurende muziek, leuke reisgidsen, verleidelijke doktersassistentes die gewillig als service mijn bloeddruk willen meten, flipperkasten, computerspelletjes, snackwand, beertender, dartboarden enz. Gewoon om de tijd op een prettige wijze te doden, want geloof me ieder doktersbezoek loopt steevast tientallen minuten uit.
Kortom waarom gunnen wij de wachtende patiënt niet gewoon de betere geneugten des levens voordat hij de consultingroom bij DOKTOR Bibber in mag. Of heb je voor irritatie misschien ook gewoon een medicijn. Zal het bij een toekomstig bezoek aan mijn medicijnman vragen.
8 reacties
ignatius · 13 oktober 2004 op 13:45
Steek een peuk op, heb je meteen aanspraak in de wachtkamer en het effect is verbijsterend. 😀
JAB · 13 oktober 2004 op 16:48
Daarvoor is een bezoek aan jouw dokter bibber niet nodig. Gewoon een bezoekje brengen aan de koffieshop op de hoek. Een snufje hier en een lijntje daar. Overigens, jouw overpeinzing leent zich m.i. uitstekend voor een interactief verhaal (hoe zou de dokter het ervan afbrengen?).
Sterk verbeeldend geschreven.
jab
DeVleg · 13 oktober 2004 op 20:24
Ignatius, jouw tip is een goeie opstekker.
Ja,… JAB de dokter. Heel raar, DeVleg ging naar binnen en het enige wat hij riep was, “kleed u zich maar uit u kunt uw heupslip aanhouden kom zo bij u.” Daarna slipje op de knieën en of ik even op mijn handpalm wil blazen. Toch raar als je voor een hoestje komt en je klok en hamerspel wordt onderzocht.
sally · 13 oktober 2004 op 21:46
Geen wonder dat je moet wachten bij de dokter.
als iedereen voor een hoestje heen gaat…
Allemaal watjes die kerels tegenwoordig.
hij had je veel harder aan moeten pakken, zodat je de volgende keer wel tien keer nadenkt voordat je hem lastig gaat vallen met een kou-tje.
Maar wel weer grappig beschreven.
En daar gaat het om Vleg.
😀
veel liefs en beterschap.
Ik heb hier momenteel ook zo’n kuchend watje zitten. Vandaar mijn reaktie. Kan ik me even lekker afreageren!Bedankt!
Louise · 13 oktober 2004 op 22:31
Een flinke borrel, wil ik nog wel eens helpen en is veel gezelliger 😀
Dit is trouwens al de tweede column over een wachtkamer, in korte tijd… Nog eentje erbij en we hebben een thema 😛
Ma3anne · 14 oktober 2004 op 01:48
[quote]DeVleg heeft dan de vervellende eigenschap[/quote]
Ik zou ook maar effe naar die vervellende eigenschap laten kijken de volgende keer.
Groetjes,
Zuster Puntmuts
tontheunis · 14 oktober 2004 op 15:35
[quote]u kunt uw heupslip aanhouden [/quote]
Was die dokter helderziende of zo? Hoe wist hij dat jij een heupslip aan had en niet een string of een lange baaien?
TT
DeVleg · 14 oktober 2004 op 20:27
Wellicht helderziend Ton, dokter had al zo’n gek blauwe jurk aan. Kaarsen en wierook op het bureau. De glazen bol prominent opgesteld.
Recept inclusief setje tarotkaarten werd meegegeven.