Was iets teveel

Afspraak voor een zoveelste longtest, vooral na al die sterfgevallen bij broer en zussen word ik dubbel zo goed in de gaten gehouden, gelukkig maar. Omdat ik vorige maand spontaan een longontsteking kreeg was de test alweer een feit. Dat beetje blazen, ach wat zou dat kwaad doen? Niets dacht ik heel naïef. Verkeerd gedacht dus. De arts rekende en rekende op de nieuwste apparatuur die zoiets meet en tegelijk berekend. Maar goed, alles was dus niet helemaal jofel, ik zag het aan haar gezicht. Zij een medicijn erbij gehaald, getoeterd en geblazen totdat ik Moby Dick zeker had laten vliegen zoveel lucht als dat ik wegblies. Ik hartstikke trots dat ik de streep haalde, maar helaas pindakaas, dat hield dus in dat ik fase een van astma heb.

En ik had al astmatische bronchitis waar ik jaren geleden gelukkig overheen was gegroeid overwonnen. Want niets erger dan het benauwd hebben. Ik heb voorbeelden genoeg voor mij gezien, drie van mijn zusjes en mijn broer.

Ineens begon ik vreselijk te huilen, alles kwam naar boven, het verdriet van mijn verlies. Niet eens benauwd tijdens de snikkende uithalen die ik in de armen van mijn vrouw deed. De arts kwam mij ook troosten en verzekerde mij dat de suikerziekte onder controle te houden was en de astma zeker omdat ik niet meer rookte. En met dit nieuwe medicijn zou ik zeker opknappen. Dan nog een speciale diëtiste die gespecialiseerd was in suikerpatiënten ( ben ik niet zoet genoeg dan?) en in longpatiënten dus droog die tranen, laat je lach weer zien en gaan met die banaan.

En met een stapel papieren voor de oogfabriek en de eetfabriek en de apotheek en het gebruikersboekje voor de nieuwe medicatie gingen wij gepakt en gezakt richting de kaashal, alwaar ik wel zweerde bij mijn stukje 20+ kaas. Want dieet of niet, van mijn kaas blijven ze af..

Eens een junk altijd een junk? Ja in mijn geval met kaas wel, maar als dat mijn enige makke is
dan zal ik rustig aan alles morgen beginnen.

Te starten met een afspraak voor de oogkliniek die mijn ogen door gaan meten hoever de suiker zich op de ogen slaan. Ik heb haar dus maar niet vertelt dat ik pas aan mijn ogen was geopereerd aan acute staar, met dank aan de suikerziekte blijkt nu.

En ik heb pas verdikkie nieuwe lenzen gehad, dus zeg niets en wacht geduldig op de uitslag van die test. Dan een labtest met van alles en nog wat zag ik.

Gelukkig was mijn schildklier ( althans de medicatie, want die vlinder zelf heb ik niet meer) goed en mijn cholesterolgehalte ook en zelfs mijn spierweefsel en vet waren toppie joppie. Was ik effe blij, was er toch nog iets goed. Momenteel heb ik een bui van min 10 tot min 30 onder nul. Moet het allemaal even verwerken, het is niet veel als je bedenkt dat ik voor zwaardere vuren heb gestaan, maar nu even niet, zeker niet wanneer je vrouw 30 maart het ziekenhuis ingaat voor een nieuwe heup en een stukje van haar been gaan zagen.

Dus wat zit ik nou te zeiken zeg. Kom op Leen er zijn ergere dingen dan wat ik nou heb.
Ik kreeg het tenslotte gratis, dus niet zeuren….Want alles wat je gratis krijgt is toch mooi meegenomen…En ik kan niet zeggen dat ik mijn maandelijkse premie er uit haal als ik zo die prijzen van de medicijnen zie..