Er loopt een kanjer van een hond op straat. Ik denk: die bijt. Ik word bang. Vluchten kan niet meer, dus druk ik me tegen de muur als ik de hond, met zijn baasje aan de lijn, passeer. We gaan alledrie onze eigen weg… Er loopt een kanjer van een hond op straat. Ik denk: hé, zo’n model hebben de buren toch ook? Vluchten hoeft dus niet en ik vervolg opgewekt mijn weg als ik de hond, met zijn baasje aan de lijn, passeer. We gaan alledrie onze eigen weg…
Wat wil je nou eigenlijk duidelijk maken, vraag ik me zelf. Het volgende, antwoordt mijn betere ik. Wat je denkt bepaalt voor een deel wat je meemaakt als je iets of iemand tegenkomt.
Er loopt een moslima op straat. Ze draagt een boerka. Ik denk: die heeft vast een bom bij zich en ik word me toch bang! Mijn bovenbenen worden onaangenaam warm en vochtig. Getver. Het stinkt nog ook. Ze loopt gewoon door en ik voel me voor aap staan. We gaan allebei onze eigen weg…
Er loopt een moslima op straat. Ze draagt een boerka. Ik denk: wat een mooie kleur. Die boerka. Die vrouw lijkt trouwens een beetje op die dame op tv, van de week. Ze loopt gewoon verder en ik denk, het valt best mee het weer. Beetje bewolkt, fris, maar het is droog en de zon schijn ook nog! We gaan allebei onze eigen weg…
Wat je denkt bepaalt voor een deel wat je meemaakt als je iets of iemand tegenkomt. Er zijn moslims. Er zijn terroristen. Er zijn terroristen die zich moslim noemen. Er zijn moslims die zich terrorist noemen. En toch. Van de bijna anderhalf duizend dagen oftewel twee komma één miljoen seconden na ‘11 september’, was er niet één seconde dat een moslim of moslima me zelfs maar onvriendelijk bejegende. Laat staan dat hij of zij geweld gebruikte, een bom gooide of, nog erger, zich in mijn bijzijn opblies. Ik wed dat dit voor bijna elke lezer van deze column geldt. Statistisch gezien is de kans dat een terrorist jou of mij iets aandoet kennelijk héél klein. Wat niet wegneemt dat ik terrorisme, net als onderdrukking, hongerterreur, racisme, oorlog en bezetting trouwens, ten zeerste afkeur. Wat denk je!
© Jan Bontje 2005
8 reacties
Bakema_NL · 20 november 2005 op 13:16
Dat gevoel van angst is iets wat meer gezegd word overal en nergens dan daadwerkelijk gevoeld door veel Nederlanders, ik begrijp ook niet waarom mensen zich daar druk om maken.
Als ik op straat loop zie ik ook wel eens iemand in een burka, maar heb echt niet het gevoel dat die zich gaat opblazen, de meeste Nederlanders hebben dat ook niet denk ik. Het hoeft natuurlijk niet te betekenen dat het nooit kan gebeuren, maar ja, de auto instappen doe je ook niet met het idee dat het wel eens je laatste rit kan zijn omdat je een ongeluk kunt krijgen. Op die manier ga ik mijn leven niet leiden in ieder geval.
Troy · 20 november 2005 op 14:11
Gedachten zorgen voor verdeeldheid. Het loslaten van gedachten en vooroordelen kost veel kracht. Het loslaten van vooroordelen betekent het loslaten van angst. De meeste mensen zijn bang om afstand te nemen van hun angst, maar wie het probeert zal ervaren dat het het leven een stuk aangenamer maakt.
Ik vind het een strakke column!
Trukie · 20 november 2005 op 14:31
Angst is een slechte raadgever.
Je af vragen waar je echt bang voor bent, is wel eens handig.
Maar nooit genoegen nemen met je eerste antwoord.
Want die is meestal te gemakkelijk.
Prima column.
melady · 20 november 2005 op 16:59
http://bbb.blogs.sapo.pt/arquivo/Burka%20copy-thumb.jpg
Was je na het zien van deze foto ook bang geworden? 😀
Sterk verwoord in al zijn eenvoud.
wendy77 · 20 november 2005 op 20:30
Goede column.
Ik had hetzelfde gevoel heeeeel eventjes toen ik dit weekend in de metro in Antwerpen stapte. Er kwam een man binnen met een koffertje (geen moslim overigens) en mijn gedachten dwaalden toch even af naar wat er mogelijk in dat koffertje kon zitten. Heel even maar hoor, heel even……. 😉
DriekOplopers · 20 november 2005 op 23:44
Een ding weet ik zeker: als ik een hond in een boerka zie, dan maak ik dat ik weg kom :warn:
Verwarde groet,
Driek
Dees · 21 november 2005 op 08:39
Dit is een geluid dat te weinig klinkt, vind ik juist.
[i]Fearful thinking. [/i]
Mooie column.
Shitonya · 21 november 2005 op 12:11
Belachelijk einde/slot, niet amusant en “samenvatbaar”in één enkele zin zonder die langdradige inhoudloze, saaie spaghettisaus erdoor heen