Hoe belangrijk is een tv-debat voor politici? Dat werd duidelijk de dag ná het ‘Carrédebat’. De meest besproken kwestie is een opmerking van Balkenende aan het adres van Mariëlle Tweebeeke, die met een schaamteloze imitatie van Chazia Mourali een uitermate zwakke poging deed om er een aflevering van ‘De zwakste schakel’ van te maken. Ze stond perplex, zo onthulde zij in ‘Het Parool’. Zoiets was haar nog nooit overkomen. En dat uit de mond van het opperhoofd van ons land. Schande! Zoiets kun je nog verwachten van maffiabaas Berlusconi, maar niet van onze eigen Jan Peter. Heel feministisch Nederland viel over hem heen. Onnozele Halsema had hem het liefst een knietje gegeven, sprak zij verontwaardigd. Ik had eerder een groen linkse hoek verwacht. Natuurlijk werd Jan Peter meteen op het matje geroepen door de commissie ‘Normen & Waarden’, die zware tijden doormaakt. Eerst moesten ze spindoctor Jack – de man die een mierzoete en luchtige suikerspin rondom Jan Peter had geweven – tot aftreden dwingen omdat hij zelf verstrikt raakte in het web van een vrouwelijke collega, en nu dit! Wat een drama. Ze hebben er bij Jan Peter op aangedrongen dat hij excuses zou aanbieden voor zijn vrouwonterende opmerking. En dat deed hij natuurlijk. Braaf en gehoorzaam als altijd. Een gemiste kans als je het mij vraagt. Jammer dat de wat minder brave Jack hem niet meer kon bijstaan. Die zou Jan Peter ingefluisterd hebben dat hij beter openlijk kon toegeven dat die femme fatale hem 90 seconden lang volledig in haar macht had. Met haar indringende ogen en giftige tong. Jack zou Jan Peter hebben geadviseerd om met enige boosheid te stellen dat zij mede schuldig was aan de door haarzelf uitgelokte belediging en dat hij haar graag naar voren zou willen schuiven als nieuwe Bondgirl. Met die opmerkingen had hij in één klap zijn stemmenverlies goed kunnen maken. Maar dat deed hij niet. Als een beschaamd schooljongetje droop hij af en nam zichzelf voor om nooit, maar dan ook nooit meer tegen een vrouw te zeggen dat ze zo lief kijkt…


Antonie

Antonie schrijft columns en korte verhalen. Wanneer de actualiteiten hem daartoe prikkelen of zodra er inspiratie naar boven borrelt in zijn ietwat donkerroze gekleurde brein.

2 reacties

Avalanche · 30 mei 2010 op 12:34

De opmerking, die in de column van Trawant slechts een bijrolletje speelde, bij jou in de hoofdrol. Misschien toch nog maar eens op internet naar een herhaling speuren. 😉

Mien · 1 juni 2010 op 12:20

Bij Carré denk ik altijd aan theater.
Het theater van de lach.
Ja, hij lachte erbij.
Ik heb het zelf gezien.
De deugniet.

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder