We zijn een eind gekomen. Van daar naar hier en verder…. Verder niet. Verder wil niet. De geluksmomenten achter ons lichten op en werpen een schaduw voor ons. Een donker onbekend, als een gat waarin volgende stappen verloren zullen gaan. En wij met ze. Daarom houden we maar beter op van voortgaan. Stilstand is achteruitgang en er is de wens om terug te gaan. Terug naar het licht van lach en traan. Terug naar het warm van wind en regen. Naar het zacht van huid en haar. Dus wenden wij het hoofd. De romp. Het lijf. En kijken wij terug naar lach en traan, naar wind en regen, naar huid en haar. Niet omkijken naar wat er voor ons ligt. Niet verroeren, stilstaan en hopen en bidden voor een gang naar achter. Het herbeleven.
Eén voor één.
En samen.
Stuk voor stuk.
Stuk.
Met een lach en een traan, in wind en regen, met huid en haar.
Verslonden.
Het veilig heenkomen dat heen ging.
En weer.
22 reacties
Kees Schilder · 6 juli 2005 op 17:03
Mooi geschreven, Raindog.Beetje Troyaans.Je doet niet voor hem onder.Ik vind het een meesterwerkje
KawaSutra · 6 juli 2005 op 18:19
Heel bijzonder, Raindog, maar roept bij mij ook wel weer vragen op. Sluit wel een beetje aan bij de column over filosofie, maar dan de gevoelsmatige benadering.
Heeft de titel te maken met: ?
[quote]met huid en haar. Verslonden.[/quote]
Ik wil er niet mee spotten hoor, maar is dit de beleving van een midlife-crisis ? 😀
Dees · 6 juli 2005 op 18:47
Oei. Da’s nou typisch een column waarbij je maar beter niets kunt zeggen. En het dan toch doen, om even te laten weten dat ‘ie prachtig is….
Grtz,
Dees
Eddy Kielema · 6 juli 2005 op 18:52
Deze column roept bij mij ‘Windswept’ van Bryan Ferry op. Maar dat kan komen omdat ik gisteren Roxy Music live heb gezien! Ze waren trouwens bijzonder goed op dreef, Raindog, maar dat heeft verder niets met je column te maken. Nou ja, in die zin dat jij ook bijzonder goed op dreef bent!
champagne · 6 juli 2005 op 18:55
Mooi…ook een beetje triest, alsof je iets los moet gaan laten terwijl je het eigenlijk nog niet wilt, het mooie ervan nog koestert.
Maar misschien zit ik er volledig naast?
Bakema_NL · 6 juli 2005 op 19:27
Ik reageer nooit op dit soort columns, is ook niet nodig vind ik……maar ik lees ze wel.
Troy · 6 juli 2005 op 20:26
Ik vind het een mooi, weemoedig stuk. Iets om vaker te lezen om er steeds weer iets nieuws in te herkennen. Het deed me denken aan een herfstige dag.
Grt Troy
Li · 6 juli 2005 op 20:31
Fantastisch. Ja, zo is het.
Op een tegeltje schilderen gaat me iets te ver maar ik maak er wel een printje van. 😉
Li
Louise · 6 juli 2005 op 20:41
Goh Raindog, mooi!
Beetje triestig, dan weer mooi. Weinig woorden, veelzeggend. Ik ga hem vaker lezen. Ben altijd benieuwd bij zulke mooie stukjes of de betekenis van de woorden nu afhangt van de stemming van de lezer of van de stemming van de schrijver…
Wright · 6 juli 2005 op 22:36
[quote]Stilstand is achteruitgang en er is de wens om terug te gaan.[/quote]
Wat was is niet meer, wat rest is vegeteren op het verleden.
Prachtig geschreven, Raindog!
bert · 6 juli 2005 op 22:39
Sluit volgens mij heel mooi aan bij de columns waarin de oudere mens het middelpunt vormde en die nog afgelopen maand passeerden.
Je weet dit op een heel mooie manier vanuit een totaal andere invalshoek te beschrijven, vanuit die oudere mens. Opzienbarend mooi en compact.
Voor mij is dit de column van de maand.
Ma3anne · 7 juli 2005 op 00:23
Meesterstukje.
Het moment van kwetsbaar geluk lees ik erin. Maar het is op meer manieren uit te leggen. Ik las de titel later pas en toen veranderde de inhoud.
Morgen nog eens lezen en zien of de betekenis verandert met mijn stemming van de dag.
Ik denk het wel…
Mosje · 7 juli 2005 op 08:57
Zonder meer een prachtig stukje, heel dichterlijk. Heb het een paar keer gelezen, en ontdek steeds nieuwe dingen erin.
bert · 7 juli 2005 op 09:31
Eerst dacht ik aan de mens in de laatste levensfase. Vanmorgen lees ik het opnieuw en opnieuw. Op dit moment denk ik dat het de beschrijving weergeeft van een stukgelopen relatie. Het kan ook het verlies van een dierbare zijn. Maar welke visie ik me ook probeer voor te stellen, er past er in mijn ogen nog niet één bij de titel. Misschien dat anderen wel een visie hebben op deze column waarbij de titel te verklaren is. Ik ben heel benieuwd.
Zo zie je telkens opnieuw hoe cruciaal de titel van een column is. Heel intrigerend.
Deze column laat me echt nog niet los. 🙂
Wright · 7 juli 2005 op 09:46
Ik denk dat de titel slaat op het feit, dat de lust nog wel aanwezig is, door het gedeelde verleden, maar een toekomst ontbreekt.
Komt de heer Raindog nog met een verklaring?;-)
WritersBlocq · 7 juli 2005 op 10:04
Dit is een poëtisch stukje dat ik wel lust. Knuffel, Pauline.
Dees · 7 juli 2005 op 10:04
Slightly OT (sorry Raindog)
Ken je dat gevoel van vroeger? Heb je een prachtig boek / gedicht gelezen, moet je deze onder het mom van cijfers scoren tot op het bot ontleden.
Braaf ga je aan de slag met de symboliek van de vogel, de zon achter de wolken en de voorbijgaande auto en haalt zo je cijfer.
Alleen het boek is dan stuk. Het gevoel bij je boek is verdwenen in de ontleding van de elementen. Het geheel is weg, wat overblijft is verklaring voor afzonderlijke stukjes die samen ooit zo’n prachtige chemie vormden…
Dit stukje vind ik veel te mooi voor verklaringen. Net als die van Troy vaak, die van Martijn soms en die laatste van Dieperik. Maar niet meer lezen he, die reacties. Alleen is dat soms zo lastig!
🙂
klungel · 7 juli 2005 op 11:25
Ik lees een angst voor de toekomst omdat het bijna niet beter kan in het nu. Het verlangen om in een circel rond te blijven draaien die naar jouw beleving het beste stukje leven van jou/jullie was/is.
Heel mooi geschreven 🙂
Nog even muggenziften 😉
[quote]Niet omkijken naar wat er voor ons ligt. Niet verroeren, stilstaan en hopen en bidden voor een gang naar achter. Het herbeleven.[/quote]
Moet dat niet een gang naar voren zijn? Omdat je omgedraait staat.
KingArthur · 7 juli 2005 op 19:09
Mooi maar triestig inderdaad. Maar zeker ook kernachtig en kort. De kunst van het weglaten en ik moet zeggen het is gelukt.
pepe · 7 juli 2005 op 19:53
hmmmm…
moet ik nog meer tikken? Nee, ’t is MOOI!
Raindog · 7 juli 2005 op 20:43
Hartverwarmende reacties. Ik ben heel erg ingenomen met ze.
Ik heb overwogen mijzelf te verklaren voor wat betreft deze column. Gaandeweg de reacties echter kwam de idee op om dat in het geheel maar niet meer te doen. Jullie hebben er soms mooiere dingen in gelezen dan ik had kunnen bedenken, laat staan bedoelen.
En Dees sloeg het laatste stukje van die spijker op zijn kop waarmee mijn mening daaromtrent vast verankerd raakte.
Jullie moeten het daarom allemaal doen met slechts een hartelijk dankjewel.
Dankjulliewel.
Raindog
KawaSutra · 7 juli 2005 op 21:08
[quote]En Dees sloeg het laatste stukje van die spijker op zijn kop [/quote]
Je wordt bedankt, Dees. 😀