What if…

De film The Butterfly Effect heeft mij ernstig aan het denken gezet. Wat zou er zijn gebeurd als ik op cruciale momenten andere keuzes had gemaakt? En hoe zit het met de keuzes die anderen maakten, maar die ook een effect hadden op mij? Hoe zou mijn leven er nu uit zien? Op de website van Pathé wordt de film als volgt beschreven. “Het leven van Evan Treborn (Ashton Kutcher) is één groot mysterie. Pijnlijke herinneringen uit zijn verleden heeft hij als kind verdrongen en zo heeft hij de cruciale momenten vergeten. Lezend in een oud dagboek kan hij op onverklaarbare wijze terugkeren in de tijd. Met zijn huidige geest in het lichaam uit zijn jeugd, wil hij het verleden veranderen om hem en zijn vrienden te ontzien van een tragische gebeurtenis. Maar al snel merkt hij, dat je niet één detail kunt veranderen, zonder daarmee alles op zijn kop te zetten.”

Ik heb de film vrijdag gezien. Een goede film. Knap gemaakt en een spannend verhaal, maar ik lag er niet wakker van. Zaterdag kwam ik iemand tegen voor wie ik ooit warme gevoelens had. Gevoelens die ook wederzijds waren, als ik mij niet vergis. Gevoelens waar ik toen niets mee kon, omdat ik al een vriend had. Gevoelens waar ik dus niets mee deed. De betreffende vriend maakte na ruim twee jaar relatie een keuze. Die keuze heeft mij gebroken. Ik durf zelfs te zeggen dat die keuze mij op een bepaald niveau heeft verknipt. Normaal gesproken zou ik de ontmoeting voor kennisgeving aannemen en er nog eens met een glimlach op mijn gezicht aan terugdenken. Maar die vlinders hebben bizar effect op mijn brein.

Wat zou er zijn gebeurd als ik de relatie had beëindigd en met die ander was verder gegaan? Wat zou er zijn gebeurd als die relatie helemaal nooit zou hebben bestaan? Zou ik blaken van het zelfvertrouwen, in plaats van altijd maar overal aan te twijfelen? Zou ik overlopen van ambitie, in plaats van genoegen te nemen met een middelmatige baan? Waar zou ik wonen? Zou ik 1,7 kinderen hebben, twee honden en een Volvo? Of zou ik misschien inmiddels aan mijn derde huwelijk toe zijn en achter de kassa van een grote supermarkt werken? Een alleenstaande moeder, tot haar nek in de schulden? Een mensenrechtenactiviste? Een dakloze junk? Het zou zo maar kunnen.

We zullen het nooit weten, want het trucje van Evan Treborn beheers ik niet. Gelukkig niet. Want je kunt niet één detail veranderen, zonder daarmee alles op zijn kop te zetten. Ik moet het doen met het hier en nu, maar feit blijft wel dat het hier en nu mij niet bepaald bevalt.