Wie niet waagt

Johan zijn mond voelt droog, zijn handen trillen en het klamme zweet loopt langs zijn rug.
Vanuit zijn auto kijkt hij naar de deur die uitnodigend draait. Het is hem een week lang gelukt niet toe te geven aan zijn drang tot gokken, waarom zou hij die tijd niet meer uitsmeren, denkt Johan. Als het een week lukt, moet langer toch ook kunnen. De volgende gedachte is: “Een gokje, wie weet win ik net genoeg om Rens van mijn lijf te houden.”
Hij besluit nog een kwartier te wachten en als er in dat kwartier drie mensen naar binnen gaan mag hij ook van zichzelf. Als op de valreep van het kwartier een vierde auto naast hem stopt haast Johan zich naar de draaideur.

Hij besluit tot de roulette en zet 100 euro in. Terwijl het balletje rolt voelt Johan zich opknappen.
Het geluk lacht hem toe en als hij 1000 euro rijker is vindt hij zowaar de moed om te stoppen.
Hij laat zijn winst in kleine coupures uitbetalen en rijdt naar de stad.
Bij een speelgoedzaak koopt hij voor zijn dochtertje een knuffel groter dan het kind zelf en voor zijn zoontje het nieuwste spel voor de playstation. Bij de kiosk haalt hij vijf sloffen sigaretten voor zichzelf. Nog even langs de bloemist voor een flinke bos rozen en hij kan huiswaarts keren in een betere stemming dan hij de laatste dagen was, dat zal Desiree ook fijn vinden.
Zijn winst is weliswaar geslonken tot 700 euro, maar nog altijd een mooi bedrag om Rens mee tevreden te stellen. Als hij nou eens begint met 500 euro af te betalen dan houdt hij zijn vriend voorlopig buiten de deur met vragen die Johan liever niet gesteld krijgt.
Onderweg stopt hij even voor een kroketje en gooit en passant voor 20 euro in de fruitautomaat, jammer dat geld is hij kwijt. Nou ja, hij voelt zich gelukkig een stuk beter dan een paar uur geleden.
Zijn dag is goed.