Woeiwaai

Het zand stuift op als zij het terras aanveegt. Druk laat zij de bezem heen en weer fladderen.
Vanachter de krant, vraagt hij: ‘zeg, moet dat nu? Kan dat niet later?’ Hij vlucht naar binnen om zijn koffie zandvrij op te kunnen drinken en van de krant te mogen genieten. Dit weekend krijgt zij logés en dan wil zij genieten met hen, jong en ouder. Als het weer het toe laat wil zij met hen woeiwaaien door de tuin, de wijk, de stad en ook daar buiten. Zij worstelt zich deze vrije vrijdag in enkele uren door het huishouden.
De boodschappen zijn binnen, de wassen gedraaid en opgehangen, de vloer gedweild en de extra bedden opgemaakt.

Zij kan er niets aan doen, als zij iets in haar hoofd heeft dan gebeurt het ook, en liefst gelijk. Tijdens het vegen, draaien haar hersenen overuren. Er zitten verhalen in haar hoofd en die moeten er ook nog even uit. Als het terras zandvrij is pakt ze snel haar pen en schrijft haar hoofd vast halfleeg.

Zaterdagochtend, eindelijk is de tijd gekomen, om met het blik op wielen naar het station te rijden en haar gasten te verwelkomen.
Een vriendin met dochter van zeven jaar en een zoon van negen komt aangelopen met een koffer. In een paar tellen ligt de kofferbak, en zitten zij in de auto De stoere man van negen is wat verlegen, maar dat duurt niet lang.
Het meisje kijkt haar ogen uit en geniet van het rijden in een auto.
Voor haar als autobezitster is het niet zo apart, juist de trein is voor haar onbekend terrein.

Over de lange dijk naast het grote meer, dat soms een zee lijkt, rijden zij door dit onbekende landschap. Zij kijken rond met ogen van toeristen en wat voor haar al zo gewoon is, wordt nu ook voor haar weer even bijzonder.

De apen springen in het rond, in het winkeltje likken zij aan een ijsje, een rondje fietsen en klimmen in een piramide van touw horen daar ook nog bij. Kunst wordt bekeken, kikkers gevangen en modderschoenen schoongepoetst.

Zondagavond met haar hoofd op het kussen, moe en gelukkig, kijkt zij even terug naar de mooie momenten van het afgelopen ‘woeiwaaiweekend’. Dit neemt niemand haar meer af.