Wolken

Met een klap trek ik de voordeur achter me dicht, en enigzins geirriteerd loop ik driftig richting de tramhalte. Ik ben me ervan bewust dat ik een chaotische verschijning moet zijn voor de mensen om me heen, en als de buurman me fronsend aankijkt terwijl ik voorbij raas, wil ik het liefst van de aardbodem opstijgen en even verdwijnen in de massa wolken die boven mijn straat hangt. Het is vandaag weer zo’n dag dat ik mezelf even kwijt ben, alles verloopt in chaos en de woorden die over mijn lippen komen klinken anders dat normaal.
Mijn gedachten laten me niet los en ik heb het gevoel dat ik door de dag heen zweef.
Er dringt weinig tot me door en alle woorden klinken van ver af.
De mensen in de tram lijken er niet te zijn, al hoor ik hun geroezemoes vanaf mijn veilige plekje voorin.
Gelukkig kan ik mezelf vandaag verstoppen in een mooie grote wolk en hoef ik geen notie te nemen van wat er zich vandaag afspeelt buiten mijn eigen wereld.

Alles verloopt warrig en zelfs de man van de controle kijkt me een beetje wazig aan, alsof de wolk om me heen steeds dikker wordt.
Ik voel me veilig in mijn wolk en ik ben blij dat ik me daar vandaag in kan verschuilen en even geen rekening hoef te houden met anderen.
Ik heb vandaag geen zin om dingen aan te pakken en al helemaal geen zin in de woorden van de mensen om me heen.

Ik stap de tram uit en loop het strand op, mijn haren gooi ik los en hoop daarmee ook de gedachten in mijn hoofd weg te laten waaien.
Ik voel een paar regendruppels in mijn gezicht en met mijn hoofd in de wind loop ik langs het water.
Met een fris gevoel kijk ik naar de golven en beetje bij beetje klaart de lucht rondom mijn hoofd op en kan ik weer uit mijn wolk stappen.

Op zulke dagen ben ik blij dat ik mezelf even terug kan trekken. Even niet de hele dag dat drukke gelach en geren, even niet de vrolijke muts uithangen.
Gewoon even tijd voor mezelf maken, want ook dat heeft een mens nodig.
Ik word me er steeds meer van bewust dat het niet altijd nodig is om met alles en iedereen bezig te zijn en met iedereen het beste voor te hebben.
Want uiteindelijk kun je beter met jezelf het beste voorhebben!

Tevreden en uitgewaaid stap ik weer de tram in, en kijk nog één keertje om naar de golven die kapotslaan op de pier.
Een laatste zonnestraal glipt door de dikke strook wolken heen en het licht weerkaatst in het water.

Dag mama..