Na zoveel jaar ben ik er nog steeds niet aan gewend. Ik vraag me af of het ooit gaat wennen. Ik troost me met de gedachte dat nooit dichter bij komt.
Zeventig jaar zou je pas geworden zijn. Had je moeten worden. Ik herinner me onze eerste ontmoeting nog als de dag van gisteren. Ik keek in je ogen en zag niets meer. Niets meer dan jou en mij. Niets minder dan jou en mij. Twee lichamen, een lichaam. Een. Versmolten. Leven van de liefde had ik nooit begrepen. Tot op dat moment. Meer had ik niet nodig. Niet meer. How I long for yesterday.
Geen pen kan beschrijven wat het was. Hoe het was. Woorden zouden tekortkomen. En elk woord zou teveel zijn. Zou tekortdoen.
Als de dag van gisteren is er nog een andere dag. 8 december 1980. Ik keek in je ogen en zag het leven wegvloeien. Jouw leven. Mijn leven. Ons leven. Totdat ik niets meer zag. Met jou in mijn armen stierf ik. Wat rest is het lichaam dat jij achterliet. Tezamen met de leegte. Geen grotere leegte dan de leegte die jij achterliet.
Ik mis je nog elke dag.
Imagine heeft niet meer dezelfde klank. De wrange klank van wraak doorleeft mijn gehoor. Ik droom van het moment dat we elkaar weerzien. Alsof je het wist. Toen al.
En inderdaad, je was niet de enige. John.
10 reacties
Mien · 10 november 2010 op 13:22
O No !
In ieder geval niet geschreven door Paul.
Sylvia1 denk ik.
Anti · 10 november 2010 op 13:24
Mooie ode aan John Lennon. Maar echt geen idee van wie die afkomt, best frustrerend.
Avalanche · 10 november 2010 op 15:10
Mooie titel, mooie ode. Werkelijk geen idee van wie….
LouisP · 10 november 2010 op 15:30
Stel je voor..raadwieikben..aub want ik weet het niet..
wel mooi gedaan!
louis
arta · 10 november 2010 op 18:31
Dreamer, wat een prachtig eerbetoon!
Leuke titel 😀
lisa-marie · 10 november 2010 op 18:40
o help ik herken het niet dus denk ik dat het van iemand is die hier nog niet zo lang is.
Mooie ode aan john.
DreamOn · 10 november 2010 op 22:57
Geen idee wie dit is.
Maar wel een mooie column.
Anti · 15 november 2010 op 11:48
http://www.youtube.com/watch?v=PXf8k_5UwWY
Noit bedacht dat het ook nog eens om een liedje van Yoko Ono ging! Knap gedaan.
Ik zag haar ooit live in New York (gratis kaartje via vriendin die bij Blue Note werkte). Wat een horror was dat. Liefde maakt niet alleen blind, maar dus ook doof, anders was John nooit met haar op één podium gaan staan 😀 .
dreamer · 15 november 2010 op 15:25
Wat tof! Nou ja…die doofheid moet er wel geweest zijn. Of misschien was het de afwezigheid van ‘John/samen’. Remember Love lijkt inderdaad wel uit Cats, de musical 😀
Anti · 15 november 2010 op 20:00
@ dreamer: :hammer: