Zaakjes deel 6 “geen sub-titel”

Wat een ramp!! Die twee vogelspotters hebben ja gezegd tegen Visvoer. Het hele bureau aan gort, als zij hier komen werken, hoe moeten we dan misdaden oplossen ze zijn zelf de georganiseerde misdaad. Via via heb ik gehoord dat die 2 nog een geheime missie krijgen ook. Ik vrees dat ik voor de rest van mijn carriere telefoongesprekken zal moeten afluisteren of aanstaande leden van het koningshuis gaan doorlichten, niks afrekeningen, moord, drugs, mensen smokkel. Dat waren de tijden!

Hoe durft hij dat van mij te vragen, afluisteren oké, maar de WC schoonmaken echt niet heb ik daar al die jaren voor gewerkt. Om de wc te mogen schoonmaken ik dacht het niet. Ik zal hem eens even vertellen dat ik het daar niet mee eens ben. “Goede morgen Visvoer, sinds wanneer moeten geheim agenten het toilet schoonmaken??” Zijn reactie was net als altijd even opgewekt. “Geheim agent? Jij? Nee jij bent van de geheime schoonmaak brigade, je codenaam K-3 is trouwens veranderd, Ab heet nu K-3 en Kees heet sporty spice” Goh die 2 komen eerst mijn baantje afpakken en nu ook al mijn code naam. Eerst wilde visvoer me niet eens een nieuwe codenaam geven omdat hij vindt dat die niet nodig zijn om het toilet schoon te houden. Na veel aandringen heb ik er toch een gekregen, “wc-eend”.

K-3 en sporty spice hebben het weer eens geflikt, ze hadden de opdracht gekregen een drugs bende te schaduwen en bewijs tegen ze te verzamelen, wat doen die 2. ze sturen een bombrief naar het drugs magazijn en gaan buiten staan kijken of ze pillen in het rond zien vliegen tijdens de explosie. De bende had meteen door dat die twee erachter zaten en ging er dus ook meteen achteraan. 3 uur lang hebben ze over de snelweg geracet om van hun achtervolgers af te komen. Visvoer vond het wel grappig dat er onderweg een tankwagen een tankstation is ingereden en er nu een gigantische krater in de weg zit.

Ik heb de afgelopen maand niks anders gedaan als koffie zetten en wc schoonmaken, om gek van te worden. Hij vroeg er gewoon om maar Visvoer vond het niet leuk dat hij opgesloten zat in het nog niet schoongemaakte toilet. Mijn ultimatum van “ik mijn baan terug, jij de deurklink terug.” Sloeg al helemaal niet aan hij heeft me meteen ontslagen.

“Das een klote verhaal jochie, hier neem er nog één, deze is van het huis.” Wat een mooie uitvinding is die drank toch, al je zorgen, pijn, verdriet en leegte verdwijnt erdoor.
Tijd voor mij om te gaan, de laatste slok voor vanavond en dan naar mijn bed toe.
“Kroegbaas, tot ziens.”

“Zo liep hij de deur uit, de regen in. Zijn schaduw was zichtbaar op de stoeptegels terwijl hij zelf steeds verder verdween, begeleid door het gele licht van de straat lantaarns, gek om iemand die ooit de uitstraling had van een wereld veroveraar nu weg zien te slenteren van de plek waar hij al zijn verdriet verdronken heeft. Niemand heeft na die avond nog iets van hem vernomen, waarschijnlijk zit hij ergens in een hotelletje in Zuid-Frankrijk.”

(het definitieve einde van de ‘zaakjes’-reeks)