Zelfs Prem heeft het licht gezien!

De man die een ander nooit uit laat praten en zichtbaar onder invloed meisje Claudia net zo lang belaagde tot de VARA-presentatrice hem op een glas water in het gelaat vergastte, heeft aangifte gedaan. Tegen een groep Marokkaanse jongeren in een probleemwijk ergens in Nederland. Is dit opmerkelijk? Jazeker, want tot voor kort was Prem immers pleitbezorger van de stelling dat wij allen deze jongeren niet begrepen. Dat verhalen over hun wangedrag schromelijk overdreven werden. Dat het alles van doen had met discriminatie op grond van kleur, afkomst of religie en het volstrekt kansarme en uitzichtloze bestaan of een combinatie van dat alles en dat een luisterend oor wonderen deed. Of anders een survivaltocht in de Ardennen met vol pension.
Naief of niet, enig lef kan Prem toch niet ontzegd worden want hij toog met camerateam en al naar de plaats waar het gebeurt om aldaar de ‘probleemjongeren’ naar hun mening te vragen.
Het kwam hem op de voor de gemiddelde inwoner van de wijk overbekende reactie te staan. Men wilde hem met camaerateam en al tot twee maal toe in elkaar hengsten, de camera vernielen en zijn auto in de fik steken.
De doorsnee wijkbewoner is wat meer ervaren, gepokt en gemazeld als Prem en haalt derhalve amechtig de gemiddelde schouders op. Je moet er niet mee praten, weet men in deze contreien. De verstandige mens pist niet tegen de wind in en loopt drie straten om wanneer hij of zij in de verte het geteisem ziet hangen. En alleen de suicidale aardbewoner loopt met een dure camera van een halve ton op de nek langs zo’n broedplaats van rotzooi en ellende, in moderne bewoordingen met ‘hangplek’ omschreven.
Zo niet Prem, want hij wil ons kennis laten maken met deze door onbegrip en onwil geplaagde jongelui die in de toekomst tot parels van de natie uit zullen groeien. Hij zal laten zien dat met deze slechts ontspoorde ‘boefjes’ best te praten is en dat al wat men daartoe behoeft slechts het vaderlijk luisterende oor is.
Het liep een beetje anders af. De verschoppelingen van onze intolerante maatschappij bestormden hem massaal en deden een aantal verwoede pogingen om een nieuw soort reality-soap onder de titel ‘Prik Prem’ aan de hoeveelheid pulp op de buis toe te voegen.
Uiteindelijk werd het ook onze begripvolle verslaggever te gortig en hij zag zich genoodzaakt het hazepad te kiezen met de arme cameraploeg op de hielen. Je zal maar met zo’n idioot mee moeten, denkt de doorsnee inwoner spiedend vanachter de geraniums.
Reeds eerder zagen wij al een aanvaring tussen Prem en wat van deze knulletjes op het scherm voorbijkomen en ook u had getuige kunnen zijn van het feit dat de celebrity in woede ontstak en boze woorden riep naar een stel jongetjes die zijn berisping op voor hen gepaste wijze beantwoordden, namelijk met een opgestoken middelvinger. Destijds werd Prem echter begeleid door een wijkagent van Marokkaanse bloede die de schaapjes even apart in hun eigen taal toesprak waardoor de rust weerkeerde.
Dit keer had Prem kennelijk geen politie-escorte en zie, daar kwam het ‘ontspoorde’ gedrag in al haar glorie ten tonele. Men mag, met die eerdere aanvaring nog vers in het geheugen, aannemen dat Prem des duivels was. In elk geval talmde de televisiepersoonlijkheid geen moment en, advocaat als hij eigenlijk van professie is, deed aangifte. Jawel, hij slaagde, daar waar de gemiddelde mens sneeft en de moed opgeeft. De politie nam namelijk zijn aangifte op! Hij vond werkelijk een agent die verbaal op wilde maken van de gebeurtenissen, wat natuurlijk ook kan komen doordat hij een nahijgend en der jacht ontkomen camerateam in zijn kielzog had.
De wijkbewoner die vanachter de vitrage de hele toestand gevolgd had, schudde intussen ongetwijfeld zijn hoofd en sloot de gordijnen weer. Want als je er woont, weet je allang wat er volgt wanneer je de moed hebt om naar de politie te gaan.
Als ik Prem was, haalde ik mijn dure sportwagen voorlopig even van mijn oprit.

TT