Ziek

Al jaren heeft ze geen gelukkig leven meer. Eigenlijk is het misgegaan waar voor iedereen het leven net begint. Een onmogelijke liefde, haar man die haar verliet voor een ander en een relatie met de getrouwde buurman. Nu gaat haar zoon verhuizen naar een dorp verderop. Hij gaat samenwonen.
Zij is blij voor hem en wil graag helpen met de verhuizing.
Omdat zij geen rijbewijs heeft gaat zij op 70 jarige leeftijd elke dag op de fiets naar het nieuwe huis om daar verwoed aan het schilderen te gaan.

Op de derde dag dat zij aan het schilderen is voelt zij zich niet lekker. Zij wil niks laten merken maar toch merkt haar schoondochter dat er iets aan de hand is. Na veel aandringen vertelt zij toch maar dat zij zich niet lekker voelt en dat dit al geruime tijd gaande is.
Haar schoondochter raadt haar aan toch maar naar de dokter te gaan. Maar dat lijkt haar niet nodig. Een beetje rust zal ook wel goed zijn.
Zij stopt tot haar grote spijt met het helpen bij de verhuizing en neemt de, naar haar mening, nodige rust in acht. Helaas komt er geen beterschap in het verschiet en na twee maanden besluit zij toch maar naar de dokter te gaan.
Deze verwijst haar naar het ziekenhuis alwaar ze voor onderzoek opgenomen wordt. Uiteindelijk blijkt dat zij ongeneselijk ziek is.
Omdat ze alleen woont gaat ze de eerste week bij haar oudste zoon in huis wonen. Haar oudste zoon heeft het veel te druk om voor haar te zorgen en ze komt bij haar jongste zoon in het nieuwe huis te wonen.
Ze zit de hele dag binnen en durft niks meer te ondernemen. Fietsen heeft ze afgezworen, stel je voor dat ze komt te vallen en dat er niemand is om haar te helpen. Wandelen dan? Nee, ook dat is geen optie. Waar moet ze naar toe en wat moet ze daar dan doen?
Zonder dat ze het zelf beseft legt ze zich letterlijk op de bank neer en komt er niet meer vanaf.
Haar broer vliegt over vanuit Amerika om haar verder te verzorgen maar ook dat heeft geen baat meer. Zij heeft zich er al bij neergelegd dat ze niet lang meer te levene heeft.
Ze wordt samen met haar broer overgebracht naar haar eigen huis. Haar zoons komen elke dag op bezoek en zien dat ze per dag slechter wordt. Ze eet alleen nog maar babyvoeding omdat ze iets anders niet meer verdragen kan.
Het huis begint vreselijk te stinken. En aan alles kun je merken dat haar einde steeds dichter bij komt.
Na nog een maand wordt ze overgeplaatst naar een laatste verzorgingshuis. Ook hier is te zien dat ze met de minuut slechter wordt. Haar ogen staan open maar lijken niks meer te zien. Haar schoondochter pakt haar hand vast en ze probeert haar aan te kijken. Ze wil iets zeggen maar het lukt allemaal niet meer. Dit was haar laatste contact met de buitenwereld.
’s Nachts heeft ze haar leven uitgeblazen om voorgoed naar haar laatste rustplaats te gaan.

Zal ze nu gelukkig zijn?