Empathie is iets vreemds. Subjectief. Vaak vanuit egoïstisch oogpunt of omdat de persoon in kwestie zielig gevonden wordt, maar echt oprecht onvoorwaardelijk meeleven?
Soms denk ik: ‘Heb ik het? Empathisch vermogen?’
Geen idee.
Eigenlijk vind ik mensen nooit zielig, heb zelfs een gruwelijke hekel aan mensen die anderen zielig vinden.
Bij afschuwelijke gebeurtenissen, kan ik vaak alleen maar geschokt zijn, puur omdat mijn realiteit nog nooit in de buurt is geweest van die bizarre. Al vind ik het dan wel klote voor ze.
Bestaat empathie überhaupt?
Facebook –Het afvoerputje voor misselijkmakende onderbuikgevoelens, lijnrecht tegenover de zieligvinders– doorbladerend, twijfel ik oprecht.
6 reacties
NicoleS · 28 februari 2017 op 21:13
Misschien wordt empathie makkelijker invoelbaar bij herkenbare situaties. Iets dat je op jezelf kunt betrekken. Mooie ZKC.?
Esther Suzanna · 28 februari 2017 op 22:33
Invoelen is anders dan meeleven. Persoonlijk ga ik voor begaan. Ik ben begaan met veel en voel vaak mee, binnen de mogelijkheden. Meeleven kan eigenlijk niet. Goede overdenking. ?
Nummer 22 · 1 maart 2017 op 05:50
Mee leven samen leven…meeleven, samenleven…tsja empathie… Inlevingvermogen is niet iemand zielig vinden. Juist relativeren en weten dat er anderen zijn die in slechtere omstandigheden verkeren dan een ander….of luister eens naar wat een ander vertel zonder direct te oordelen e/o te stereotyperen.
Mien · 1 maart 2017 op 15:35
Meeleven, doorleven, inleven, opleven, afleven, overleven, achterleven, onderleven, zolang er maar geleefd wordt. Het levensbeest in ons een naam geven heeft niet zoveel zin. Een mooie ZKC.
van Gellekom · 2 maart 2017 op 10:29
Zonder empathisch vermogen raak je jezelf kwijt. Vind ik
Karen.2.0 · 2 maart 2017 op 13:47
Net je VEC gelezen hebbende denk ik dat je een gezonde dosis empahtisch vermogen bezit. Zielig vinden (en zielig doen) is een ander verhaal, mooie ZKC.