Zij kent mij

Zware stormen komen en zware stormen zullen ook weer gaan.
We zullen altijd alles doorstaan.
De seizoenen veranderen altijd, er is nooit iets hetzelfde.
Maar de twinkelingen in haar ogen, die zullen altijd blijven bestaan.

De zon schijnt weer en de maand gloeit boven ons leven.
De wereld zal altijd draaien.
Soms onze kant op, soms ook niet.
Maar het constante vuur in haar, zal altijd blijven branden.

We blijven nooit alleen maar op dezelfde plek.
Niet hier, niet daar.
Zonder haar in mijn leven zou ik niet weten wat te doen.
Zij is de betere helft van mij.

Gevoelens komen en gaan. Maar sommige dingen veranderen nooit.
Zoals die glinsteringen in haar ogen als ze naar mij kijkt.

Ze heeft mijn hart in haar greep. Het is permanent.
Ze kent mij en elke hoek van mijn ziel.
Ze kent me en weet zoals ik ben gekomen zal ik ook weer gaan.
Ze verteld me dat er niets meer is dat ze nog niet van me weet.
Of ik gelijk heb of ongelijk, dat weet alleen zij.
Ze weet hoe ik haar midden in de nacht vasthoudt als we slapen.
En ik zeg nooit wat, omdat ze toch al weet wat ik ga zeggen.

Ze kent elk klein detail.
Ze houdt me vast en de tijd vliegt aan ons voorbij.
Het is zo makkelijk om bij haar te zijn, want zij kent me.