Zij koos voor haar vader

Ze moest kiezen.
Dertien jaar en al in de rechtszaal.
Vader of moeder?
In Duitsland bij haar moeder voelt ze zich niet happy.
En dat is zacht gezegd. Mama kan dochterlief niet aan.
Er wordt veel geschreeuwd, geslagen, gestraft .
Haar `nieuwe` vader zegt weinig want hij heeft geen vat op zijn geliefde. Papa, sympathieke vent, beroepsmilitair.
Duimt, met dichtgeknepen ogen.
Z`n hart schreeuwt:” God, laat mij m`n dochter meenemen.”
En Maaike verteld…
Ze weet wat ze zegt.
Dapper kind. Zonder té veel emotie weet ze haarfijn uit de doeken te doen wat ze al die jaren heeft doorstaan.
“Ik wil zó graag met mijn vader mee naar Holland”,eindigt ze haar relaas.

Een dertien jarig meisje steekt haar kleine handje naar me uit. Mager ding. Mooi gezichtje. Lang zwart haar en ze tovert een prachtige rij tanden tevoorschijn als ze breeduit lacht.
“Dit is Maaike”introduceert onze veertien jarige Nick haar.
Mijn hart smelt.

We ontvangen haar met open armen.
Thuis wast ze, kookt en poetst. Samen met haar vader, voor zover aanwezig .
Kleine Maaike bivakkeert veel bij ons. We zien haar opgroeien als een dochter.

Ze zijn veel te jong, al veel te veel bij elkaar.
Maar, we zien wel waar het schip strandt, zeggen we veelbetekenend tegen elkaar.

Het kleine mager ding wordt een pronte, mooie, charmante jonge dame. Er zijn mensen die haar een felle kattenkop vinden.
Ik noem het een `pittig`ding. Ze vecht voor haar zaak.Gaat voor een groot deel haar eigen gang en wil van geen mens afhankelijk zijn .
Niemand krijgt een spelt tussen hun liefde.
Nick en Maaike, al zeven jaar bij elkaar.
Binnenkort zijn ze klaar met hun studie optiek.
En ik ben apentrots op ze.
Samen runnen we de winkel.
Mijn kleine zigeunerinnetje.
Ik zou haar voor geen goud meer willen missen.