Een warm lentezonnetje schijnt op mijn linker wang en door een open raam vult de auto zich met vrijheid. De groene berm vol hoog gras lijkt wel een duinlandschap, de weg waarop ik rijd een verlaten wandelpad. Het asfalt verandert in zand en de lucht die mijn neus binnenstroomt wordt zilter. Ik voel een zout laagje op mijn huid. In mijn auto zweef ik door de duinpan.
Het is lang geleden dat ik hier was. De afgelopen tijd was druk, vol, massief en zwaar. Mijn zuurstof was op, ik verstikte, en nu vlucht ik voor vuur en aarde op zoek naar water en lucht.
Weidsheid, ruimte en stilte wil ik en hoe dichter ik bij de zee kom, hoe meer mensen, herrie en onrust de wind van me afblaast.
Waarom metselt de mensheid zich in, in een muur van chaos, bedelft zij zich onder een lawine van hectiek en laat zij zich levend begraven onder een zware laag wanhoop als de wereld zo licht kan zijn?

Categorieën: Diversen

5 reacties

Mup · 16 mei 2006 op 14:41

[quote]Waarom metselt de mensheid zich in, in een muur van chaos, bedelft zij zich onder een lawine van hectiek en laat zij zich levend begraven onder een zware laag wanhoop als de wereld zo licht kan zijn?[/quote]

Geen idee, maar het gebeurd. Misschien om momenten als ’tegen de wind in gillen’ te kunnen beleven,

Groet Mup.

Chantal · 16 mei 2006 op 22:49

Herkenbare column! Ik ga zelf ook regelmatig even uitwaaien op het strand. Lekker toch?!

Mosje · 17 mei 2006 op 09:29

Mooi kort stukje, houd ik wel van. Ik ga zo ook maar eens uitwaaien.

Anne · 19 mei 2006 op 00:15

Josan, voor mij is dit stukje te kort. Niet zozeer voor wat betreft de absolute lengte, maar vooral voor wat betreft de inhoud. Het plaatsen van lichtheid van leven tegenover de zwaarte van drukte en hectiek en verder niets met deze tegenstelling doen is niet genoeg, terwijl er juist zoveel meer mee zou kunnen gebeuren.

De aanzet is er wel: de auto die zich met vrijheid vult, fantastische, beeldende vondst.

Mijn advies: Herschrijven, uitbouwen, dieper graven in dit stukje.

Anne

Ma3anne · 19 mei 2006 op 08:38

Dezelfde woorden in de lay out van een gedicht laat deze impressie volgens mij meer tot zijn recht komen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder