Godverdomme, het lijkt erop dat ik al weer achttien jaar ouder ben!
In augustus 1990 zag mijn zoon het eerste levenslicht in Reet, een donkere deelgemeente van Antwerpen.
Mijn vriendin droeg laag. En nog niet zo’n beetje ook. Lage dracht geeft volgens kenners, vrouwen, vriendinnen en moeders
vijftig procent kans op een baby van het mannelijke geslacht. Mijn blinde bezoekers van museum ‘De Gulden Snede’ zullen waarschijnlijk hun oortjes nog meer spitsen dan anders bij het voorlezen van het geboortejaar. Het jaar van Vincent Van Gogh.
Mijn Vincent was het gevolg van een niet uitgevoerde abortus. Ondanks, en wellicht mede door, de overmatige consumptie van het samenlevingscontract was er van gezinsuitbreiding geen sprake.
Vincent kwam, zag en groeide op zonder veel schokkende gebeurtenissen. Slecht rapport, tandenwissel, goed rapport, eerste lief en ruzie op school. Goed rapport, tweede lief, eerste fiets en slechte vriend. Goed rapport, derde lief, tanden corrigeren en laatste fiets.
“Ik wil uitvinder worden.”
“Maar dat is geweldig mijn lieve jongen.”
Mijn zoon wil uitvinder worden en gaat in de voetsporen treden van Da Vinci en van Leeuwenhoek!
Wat zou Vincent allemaal gaan uitvinden? Een bestrijdingsmiddel tegen de oranje maïswortelboorder? Een geneesmiddel tegen nierafyliceen? Een onbekende ziekte die nu nog niet bestaat maar wel als Vincent op het hoogtepunt van zijn carrière staat . En daarom die uitvinding van de remedie op die ongetwijfeld vreselijke aandoening.

Het nummer ‘Boy named Sue’ van Johnny Cash beschrijft het verhaal van een vader die zijn gezin in de steek laat. Voor ma en de kinderen laat hij een oude gitaar na en een lege fles drank. Het laatste wat pa nog doet voordat hij vertrekt is zijn zoon de naam ‘Sue’ geven.

Of ik voor Vincent een goede vader ben geweest kan ik niet beoordelen. Ik heb wel mijn best gedaan en hem niet in de steek gelaten toen hij nog klein was. De naam die ik hem heb gegeven is behoorlijk.
Net als de vader van ‘Sue’ wilde ik dat Vincent weerbaar zou worden voor het leven. Bij de assertiviteitstraining van zoonlief heb ik wat hulp gekregen. Vincent leidt aan het syndroom ‘La Tourette.’ Een lichte vorm weliswaar maar voldoende om het leven een stuk zwaarder te maken. Zeker als de tijd is aangebroken voor vriendjes en vriendinnetjes. Vincent is een goed jong met veel kwaliteiten. Hij heeft leuke vriendinnen, toffe maten en gevoel voor humor.
Vincent vloekt niet onvrijwillig en maakt weinig obscene gebaren. Dit in tegenstelling tot zijn vader die, als jongvolwassene, regelmatig de middelvinger opstak, zijn tong liet zien en een kei was in het imiteren van masturbatie. Vaak in combinatie met minder frisse spreuken.

Bij deze wil ik mezelf schoonschrijven en u, beste leeftijdgenoten, leraren, agenten, meneer pastoor, schoonvaders, ouders en lezers van Column X vragen om mij te verontschuldigen. Om te bedenken dat het allemaal niet zo bedoeld was.

Gilles wil ik bedanken voor zijn onderzoek naar de verschillende vormen en tics die het syndroom ‘La Tourette’ kenmerken.

Gilles, bedankt!


16 reacties

maurick · 2 maart 2009 op 17:17

In eerste instantie dacht ik, dat je de levensloop van je zoon zou gaan verwoorden, maar je beperkt het uiteindelijk tot zijn ‘ziekte’. Ik vind het een mooi en gedurfd stuk. Chapeau. 😉

arta · 2 maart 2009 op 17:34

Op de één of andere manier weet jij een tekst te laten zien aan de lezers. Ondanks meerdere invalshoeken/onderwerpen blijft het stuk boeien en juist daardoor komen de laatste drie alinea’s onverwacht.
Erg mooi, heel bijzonder!
Hier moest ik trouwens erg om lachen:[quote]In augustus 1990 zag mijn zoon het eerste levenslicht in Reet, een donkere deelgemeente van Antwerpen. [/quote]

Prlwytskovsky · 2 maart 2009 op 18:28

“Een lage dracht geeft volgens moeders vijftig procent kans op een jongen.”

En een hoge dracht? Een meisje of een kindje? 😉

Goed verhaal met een onverwachte plot.

Dees · 2 maart 2009 op 21:52

Ja, mooi en onverwacht. Humor, spot en menselijk geschreven bovendien. Mooi stukje.

u-queen · 2 maart 2009 op 22:33

Leuk, spontane wending en verrassend 😀
Goed dus 😉

Bitchy · 2 maart 2009 op 22:52

[quote]Dit in tegenstelling tot zijn vader die, als jongvolwassene, regelmatig de middelvinger opstak, zijn tong liet zien en een kei was in het imiteren van masturbatie. Vaak in combinatie met minder frisse spreuken. [/quote]

Vreemd, ik zag het je bijna doen! 😉

Jij ook bedankt voor het schrijven van deze column.

pally · 2 maart 2009 op 23:06

Een humoristisch, rauw en eerlijk stukje, Louis. Gecombineerd met goed kunnen vertellen is het dus helemaal goed en eigenlijk ook nog mooi!

groet van Pally

Mosje · 3 maart 2009 op 11:37

Grappig stukje, en vooral het einde vind ik leuk.

Mosje · 3 maart 2009 op 11:37

Grappig stukje, en vooral het einde vind ik leuk.

EDIT: oeps, dubbelpost. Nou vooruit dan: het hele stukje is leuk.
🙂

lisa-marie · 3 maart 2009 op 18:44

Puur en humoristisch en beeldend geschreven en ik heb het dan ook met veel plezier gelezen.

doemaar88 · 3 maart 2009 op 20:31

Sterk stuk.
Gedurfd, en vooral humoristisch. Om deze heb ik (ook) hard moeten lachen

[quote]In augustus 1990 zag mijn zoon het eerste levenslicht in Reet, een donkere deelgemeente van Antwerpen. [/quote]
😆

Leuk stuk Louis, ga zo door.

axelle · 3 maart 2009 op 20:34

leuk stukje Louis, never forget, de 90’ers zijn de besten :p

LouisP · 3 maart 2009 op 21:06

leuk, al die lieve reacties. Krijg ik morgen weer te horen. ‘En zelfs die strenge zei iets positiefs’ en ‘die ene was wel erg vriendelijk.’ Al mijn vrienden(2)en familieleden kennen de namen ook al.
Schitterend.

Bedankt

groet
L.

KawaSutra · 5 maart 2009 op 01:12

Dus je bent nu exact twee keer zo oud als je zoon? Altijd een bijzonder moment. Leuk geschreven column trouwens.

Mien · 5 maart 2009 op 09:31

@ allen die het horen willen.

Godverdomme, nondeju, … wat een verrassende column.
Chapeau LouisP.
Uit het leven gegrepen, goed verwoord en met humor, louterend verpakt.

Kritiekpuntje: de titel

Mien Middelvinger

LouisP · 5 maart 2009 op 12:15

mien,
wat betreft die titel. Je hebt weer gelijk, die trekt op geen klote. En om nu te zeggen dat het een test was. Daar kan ik niet mee aankomen. Zeker niet bij jouw.
Bedankt voor de reactie,

groet
L.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder