Ik ben leeg. Ik ben kapot. Ik zie het niet meer zitten.
Twee weken lang luisteren naar oorverdovend gekrijs en twee weken lang niet meer dan twee uur per nacht slapen, heeft zijn tol geëist. Alles heb ik geprobeerd om zo goed mogelijk voor hem te zorgen, maar niets heeft geholpen. Hij lijkt alleen maar zieker te worden. Vanmorgen heeft de dokter besloten hem op te laten nemen. Daar ligt hij dan. Zo klein nog en zo hulpeloos. Een klein hoopje mens van amper 7 maanden, omringd door apparatuur. Hij is beplakt met een infuus en slangetjes die veel te groot ogen voor zijn kleine lijfje. Ik sta naast zijn bed. Vastgenageld en geknakt. Hij wordt bewaakt door machines omdat ik niet meer in staat ben voor hem te zorgen.
Ik heb gefaald. Stoppen met huilen kan ik niet meer. Ik wil alleen nog maar slapen. Slapen totdat ze me bellen dat ik hem kerngezond weer op kan komen halen.
21 reacties
Anne · 11 maart 2006 op 08:31
He Wendy,
Is dat je eigen kindje? Verschrikkelijk als zo’n klein mensje zo ziek is. Hoop dat het snel beter gaat.
Anne
Kees Schilder · 11 maart 2006 op 14:01
Er van uitgaand dat dit echt is hoop ik op snelle beterschap en veel sterkte.
Mosje · 11 maart 2006 op 14:04
Ooit had ik ook zo’n zorgenkindje. Niet zeven maanden was hij, maar zeven weken, en toen al beplakt met die slangetjes. Maar het hielp wel. Je zou hem nu eens moeten zien.
KawaSutra · 11 maart 2006 op 14:19
[quote]Vastgenageld en geknakt.[/quote]
Verschrikkelijk voor ouders om zoiets mee te maken. Uitgeput en met gedachten die je geen plaats kunt geven. Eigenlijk ben je dan zonder woorden. Knap om dat dan toch zo neer te kunnen zetten.
Eddy Kielema · 11 maart 2006 op 14:45
Heel veel sterkte, Wendy!
Dees · 11 maart 2006 op 15:33
Jee Wen! Dit kan bijna niet anders dan waar zijn. Sterkte en rust even uit tussendoor, als dat kan.
Dees.
Ma3anne · 11 maart 2006 op 16:04
Dat gevoel van falen is ten onrechte, dat weet je ook wel, maar zo voel je dat als er iets met je baby aan de hand is. Wat een zorgen, meid….
Heel veel sterkte!
Troy · 11 maart 2006 op 21:52
Ik heb deze column al op je weblog gelezen met de betreffende (bezorgde) reacties.
Ik vraag me alleen af waarom je dit stukje hier onder de kop “liefde” hebt ingestuurd in plaats van onder de kop “fictie”:-?
Je laat veel mensen schrikken op deze manier. Het komt te persoonlijk geschreven over naar mijn mening.
Li · 11 maart 2006 op 22:00
Als het niet waar is, had je wellicht bij zoiets gevoeligs de zij-vorm kunnen gebruiken.
Is het wel waar, dan wens ik je enorm veel sterkte toe.
Li
Wright · 11 maart 2006 op 22:03
Ik heb het idd ook gelezen. Ik weet dat je als schrijver kunt schrijven wat je wilt, maar je gaat naar mijn idee over de grenzen van fatsoen. Ik vind het zelfs tamelijk smakeloos. Dat is wat het bij mij oproept, maar misschien ben ik wat overgevoelig. Heb zelf een kind gehad wat doodziek was, kan zijn dat dat meespeelt.
Outsider · 11 maart 2006 op 23:16
Ik heb de reactie die ik hier aanvankelijk geplaatst had verwijderd. Bij nader inzien vond ik het zelf toch wat ongenuanceerd.
sally · 11 maart 2006 op 23:57
Aiaiaiaiaiai, Ik vind het in dit geval, op deze plaats, inderdaad ook niet zo geplaatst.
Ik dacht in eerste instantie ook dat het een korte noodkreet was.
Zo kan ik ook een heel aandoenlijk stukje maken over dat ik kanker heb ofzo. Ik kan er de klok op gelijk zetten dat er dan zeer aandoenlijke uitingen van medeleven volgen.
De mensen hebben hier toch al een beetje een band.
En écht gevoel van medeleven. Dat is de charme van CX.
Als het niet echt zo is, heb je zelf waarschijnlijk al spijt van de vorm waarin je je schrijfsel gegoten hebt.
Jou kennende….
Veel liefs Sally
Ma3anne · 12 maart 2006 op 09:14
Sja, hier lopen werkelijkheid en fictie weer eens door elkaar. Ik neem aan, dat het een experiment is om het zo te plaatsen, omdat je op je web-log er wel bij hebt gezet, dat het fictie is.
Nou, experiment geslaagd dus. Veel lezers zijn erin getrapt. Of je nu blij moet zijn, is aan jou…
Nou ja, ik ben in elk geval blij dat het met jouw kindjes goed gaat.:roll:
wendy77 · 12 maart 2006 op 10:11
Misschien dat ik het beter bij fictie had kunnen zetten ja, achteraf gezien.
Edit: deel verwijderd. Geen zin hier heel mijn priveleven op tafel te leggen.
Ik had misschien het schuingedrukte regeltje van mijn weblog erbij moeten laten staan, maar vaak als iemand zoiets doet, zegt men hier dat dat ten koste gaat van het verhaal.
Kortom, je kunt hier werkelijk nooit iets goed doen. Jammer.
wendy77 · 12 maart 2006 op 11:05
Edit: deel verwijderd. Geen zin om mijn priveleven op tafel te leggen.
Ik voel me dan ook oprecht beledigd als iemand zegt dat ik onfatsoenlijk en smakeloos ben.
Chantal · 12 maart 2006 op 13:00
Wendy, je hebt een prachtig mooie column geschreven. Het gevoel wat je hebt komt er heel duidelijk in naar voren. Ook al is het niet geheel waar. Ik vind dit absoluut geen smakeloze column, maar juist een heel gevoelige, wat het juist zo mooi maakt. :kiss:
KawaSutra · 12 maart 2006 op 13:49
[quote]…heb nog even nagedacht over of het fictie zou zijn of niet.[/quote]
De categorie is denk ik, gezien jouw toelichting, niet verkeerd gekozen maar je had misschien de ziekenhuisopname in de vorm van een beangstigende toekomstvisie kunnen schrijven, gezien vanuit het moment dat er nog geen verbetering duidelijk was.
Deze discussie doet verder niets af aan de ingrijpende emotionele belasting die je moet hebben ervaren. Het blijft een mooie, uit het hart gegrepen column en ik ben blij dat het nu weer goed gaat. 🙂
Fred · 12 maart 2006 op 13:58
Al was het waar dan vind ik er nog steeds niks aan.
Dusse… schrijf een een colmn of zo. Of ga vreemd en schrijf daar eens over. Veel leuker.
wendy77 · 12 maart 2006 op 15:21
Dank je wel lieve Chantal en Kawa
:kiss:
senahponex · 13 maart 2006 op 09:36
Beste Wendy,
Ik vind de commotie over je stukje wat overtrokken, je bent schrijfster of dit nu als amateur of professioneel is, je probeert een verhaal lang of kort neer te zetten, en ik denk dat het er weinig toe doet of het fictie of non fictie is, wellicht dat non fictie je pene vruchten emotioneler maken dan fictie.
Maar doet m.i. niets ter zake, je raakt, ontroerd, emotioneert iemand en ik denk dat je als schrijver je doel hebt bereik.
Het enige wat ik jammer vindt is dat je het stukje mooier had kunnen maken.
wendy77 · 13 maart 2006 op 09:49
Bedankt voor je reactie Senahponex.
Ik vind dat je gelijk hebt. Dat ik het wat beter uit had kunnen werken. Weer eens een voorbeeld van mij van TE SNEL insturen.