Toen we een aantal maanden geleden in Malta de villa van onze dromen hadden gevonden, had ik het gevoel dat ik was gecast voor een rol in de populaire serie ‘The Desperate Housewives’. Ik keek niet iedere week, maar wat me wel bij bleef was die overheerlijke tuinman van Eva Longoria. Helaas zit er bij onze woning geen tuin van die grootte dat je een hoveniersbedrijf zou moeten inschakelen, maar ons zwembad is wel onderhevig aan een wekelijkse schoonmaakbeurt. In gedachten zag ik al een breedgeschouderde dertiger in strakke zwemschorts, want meer hoef je voor dit werk natuurlijk niet aan te hebben. In de weken voordat we naar Malta vertrokken, zat ik me al te verheugen op het moment dat ik liggend op mijn ligbedje me kon verlekkeren aan zijn strak gespierde dijen en biceps die trilden wanneer mijn zwembadboy zijn stofzuiger door mijn zwembadje heen en weer schoof en deze weer helemaal fris en fruitig achter zou laten. Een Tequila Sunrise in de ene hand en in de andere hand een doekje om het zweet van mijn voorhoofd te deppen. Een babysit voor de kinderen en de werkster die mijn huis aan het schoonmaken is. Stop! Deze droom neemt nu buitenproportionele vormen aan. Pas op de plaats, Annemarie! Alleen die zwembadjongen moet nu even je hollywoodhonger stillen. Maar wat zou het toch heerlijk zijn om een weekje een celebrity uit te hangen. Met geld smijten, champagnelunches, de rode loper, afterparty’s en dineren op een jacht ergens in de Middellandse Zee. Hé, wacht even, volgens mij word ik de komende weken met de dag beroemder. Is dineren bij kaarslicht op een balkonnetje hangend over de Middellandse Zee ook niet een beetje jetset? Die bus ernaar toe vergeten we voor de goede orde maar even. Tja, dat geld smijten… Mijn schoonmoeder zegt altijd,’ je hebt geen gat in je hand, je hebt helemaal geen handen.’ ‘Alles voor de kinderen,’ zeg ik dan. Dus met dat smijten komt het dan ook wel goed.

Maar celebs zijn ook maar gewone mensen. Ik denk dat je er een hele hoop niet zou herkennen zonder make-up op. En al heb je een babysit, je moet je kinderen toch zelf opvoeden. Ook al heb je een kater na je afterparty, jij bent toch echt diegene die ’s ochtends vroeg een kinderfilmpje op moet zetten, om zonder jankende kinderen met drie koppen koffie weer een beetje op de wereld te komen. De rekeningen moeten betaald worden, dus celebs moeten ook weer aan het werk. Dus laat mij maar lekker zitten in mijn eigen Hollywood in Malta. Er is alleen één maar: mijn zwembadboy blijkt helaas niet de looks te hebben, waar ik zo op gehoopt had. Hij is geen dertiger en bruin gebronsd is hij al helemaal niet. Maar ik heb mag niet klagen, want ik heb wel er wél een. Eentje met een zwemband om zijn middel van honderd en dertig kilo. Na deze illusie laat ik de champagnelunches ook maar voor wat ze zijn, want tegen alcohol kan ik toch niet best.

Ik ben tot de conclusie gekomen, dat mijn rode loper gewoon voor mijn eigen voordeur ligt en wat is nu een feestje zonder je kinderen. Smijten met geld willen we allemaal wel, maar tien jaar vervroegd met pensioen is een luxe waar de meeste gewone mensen alleen maar van kunnen dromen.

Maar mijn droom van de sexy zwembadjongen wil ik graag behouden. Er wordt in Hollywood heel wat gesleuteld aan de sterren, dus in mijn eigen droom is het geen schande er het een en ander aan te veranderen. Het resultaat is verbluffend. Met de zwembandjes van mijn dochtertje om lijkt mijn man een stuk breder en gespierder wanneer hij met de stofzuiger het zwembad bijhoudt. Nu nog wat zon en hij zal gauw de gebronsde god van mijn dromen worden. En zo liggend in het zonnetje met een drankje in mijn hand en de kinderen spelend in het zwembad blijk ik zowaar toch in Hollywood te zijn beland, en daar wil ik best nog wel even blijven.

Categorieën: Algemeen

4 reacties

arta · 25 september 2008 op 19:37

Beetje warrig, beetje uitgebreider dan noodzakelijk, maar wel lekker!:-D

lisa-marie · 25 september 2008 op 19:41

Eens met Arta en die droom van de zwembadjongen hou ik ook graag vast 😀

pally · 25 september 2008 op 22:11

Het loopt hier en daar een beetje door elkaar, maar ik vind het best leuk geschreven.

groet van Pally

Neuskleuter · 26 september 2008 op 08:04

Ik wil ook wel zo’n zwembadboy. Met name de 260-ponder. Een lekker babbelverhaal.

Je stuk is wat mij betreft al af, zonder de laatste 2 alinea’s. De inhoud daarvan was me ook al duidelijk door je voorafgaande, daar was geen conclusie voor nodig.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder